Στους ανθρώπους του πνεύματος γίνονται συχνά προτάσεις να πολιτευτούν. Πώς θα αντιδρούσε σε μια τέτοια πρότασε ο Γιάννης Πάριος;

«Και δεν πρόκειται να το κάνω. Ούτε αυτό με αφορά. Δεν ξέρω να λέω ψέματα κι αυτό το εκτιμά ο κόσμος. Άλλωστε την έχω την ψήφο του τόσο καιρό, γιατί να μπω σε «παιχνίδια» τέτοια που πολλές φορές ρε βγάζουν από τα ρούχα μου μόνο που τα βλέπω να γίνονται; Είναι φορές που βλέποντος τα στις ειδήσεις εκνευρίζομαι τόσο που κλείνω τη φωνή. Κάποιοι πολιτικοί ε ίνα ι άξιοι, αλλά δυστυχώς είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Αλλωστε, δεν πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να αφήνουν την τέχνη τους για τα έδρανα και τη Βουλή. Έχουν σπουδαίο έργο να παραγάγουν, γιατί να ξοδεύονται σε πράγματα που δεν είναι τέχνη; Για να προσθέσουν στο βιογραφικό τους ότι έγιναν βουλευτές ή υπουργοί; Δεν το καταλαβαίνω αυτό»

-Σε τρομάζει ο κράνος που περνάει;

«Εγώ τον τρομάζω (σ.σ.: γελάει)! Δεν με αφορά ο χρόνος. Νιώθω μέσα μου παιδί, ένα παιδί που αρνείται να μεγαλώσει... Άμα δεν του παραδοθείς δεν αφεθείς είσαι μια χαρά.»