Pame Cinema -

Μια στιγμή και μια μόνο πράξη αρκεί για να καταστραφεί η ζωή κάποιου. Ή πολλών. Ανεπανόρθωτα. Τελεσίδικα. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια κάνει πυρήνα της ταινίας του οDavid Lowery στο Ain’t them bodies saints (ένας απροσδιόριστος τίτλος που σύμφωνα με τον δημιουργό της ταινίας προέρχεται από το όνομα ενός παλιού καραβιού), παράλληλα με μια ιστορία αγάπης.

Ο Bob (Casey Affleck) και η Ruth (Rooney Mara) είναι ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι στο Τέξας κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 60 ή αρχές του 70. Μετά από μια ληστεία που κάνουν αποκλείονται από την αστυνομία σε έναν αχυρώνα και η Ruth τραυματίζει στον ώμο έναν αστυνομικό. Μετά το σοκ από την πράξη της, ο Bob αναλαμβάνει την ευθύνη και πηγαίνει φυλακή για το έγκλημα, ενώ η Ruth, που είναι έγκυος, μένει ελεύθερη και γεννά την κόρη τους λίγους μήνες μετά.

Περνούν τέσσερα χρόνια με τον Bob να μετράει κάθε μέρα που τον κρατά μακριά από την οικογένειά του, ενώ ο Patrick (Ben Foster), o αστυνομικός που είχε πυροβοληθεί, έχει αναπτύξει τρυφερά αισθήματα για την Ruth χωρίς να γνωρίζει την αλήθεια για το ποιός τον πυροβοόλησε. Όταν ο Bob δραπετεύει η αστυνομία τον περιμένει να εμφανιστεί πίσω στην πατρίδα του για να τον συλλάβει, μια ομάδα κυνηγών επικηρυγμένων έρχεται και αυτή στην πόλη, ενώ ο πατέρας του φίλου του που είχε σκοτωθεί στη ληστεία προσπαθεί να τον κρατήσει μακριά από την Ruth και την μικρή Silvie.

H Ruth που οι τύψεις για τη θυσία του άντρα της δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή να την κυνηγούν, πρέπει τώρα να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη της για τον Bob, την αγάπη της για την κόρη της και την ανάγκη της μικρής για έναν σωστό πατέρα και ένα σταθερό σπιτικό.

Ο Lowery κάνει μια ταινία που θυμίζει πολύ Terence Malick. Μακριά πλάνα, μεγάλες σιωπές, έντονα βλέμματα, σκιές, ονειρικά τοπία. Ο νωχελικός ρυθμός του Νότου δεσπόζει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, που συνοδεύεται από αντίστοιχη θαυμάσια μουσική, ενώ μια διάχυτη μελαγχολία είναι συνεχώς παρούσα, σε αρμονία με το πεπρωμένο των ηρώων της.

Η ιστορία ωστόσο, σε αντίθεση από το οπτικό κομμάτι της που είναι άψογο, αναπτύσσεται αρκετά αδύναμα, με έλλειψη κορύφωσης στο τέλος αφήνοντας μια αίσθηση ανικανοποίητου.

Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών όμως είναι υποδειγματικές, η Rooney διαθέτει μοναδική εκφραστικότητα με τα μάτια της, ο Affleck βγάζει ένα παλλόμενο πάθος και ο Foster μια ηρεμία και στιβαρότητα, συναισθήματα απόλυτα συμβατά με τους χαρακτήρες που ερμηνεύουν.

Ατμοσφαιρικό και θαυμάσια φωτογραφημένο με ιδιαίτερα καλές ερμηνείες, λείπει ωστόσο εκείνο το στοιχείο από την ιστορία που θα έκανε τον θεατή να την σκεφτεί και την επόμενη ημέρα.

Βαθμολογία: 6.5 στα 10

Μείνε Δίπλα μου (Ain’t Them Bodies Saints) – Κριτική