Pame Cinema -

ΟXavier Dolan είναι 23 χρονών και έχει ήδη σκηνοθετήσει τρεις ταινίες ενώ ολοκληρώνει την τέταρτη, έχοντας κερδίσει βραβεία στις Κάννες και για όλες τις ταινίες του. Καθόλου μικρή επιτυχία για τον νεαρό από το Κεμπέκ του Καναδά, που το ύφος του θυμίζει μεν Αλμοδόβαρ αλλά βάζει τη δική του σφραγίδα.

Στο ‘Λόρενς για Πάντα’ μας μιλάει για τον ισχυρό δεσμό δυο ανθρώπων και πώς αυτός μπορεί να είναι πάνω από οποιαδήποτε συμβατικότητα, ακόμα και πάνω από τα φύλα.

Ο Λόρενς στα 35 του χρόνια είναι καθηγητής σε ένα σχολείο και γράφει την πρώτη ποιητική του συλλογή, ενώ έχει δεσμό με την Φρεντ, βοηθό σκηνοθέτη, σε μια σχέση δυνατή και ευτυχισμένη σε όλα τα επίπεδα. Ώσπου μια μέρα αποκαλύπτει στην Φρεντ πως είναι πλασμένος να είναι γυναίκα, αλλά παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να την αγαπά και θέλει να είναι μαζί. Η Φρεντ μετά το πρώτο σοκ από αυτήν την εξομολόγηση αποδέχεται την αλλαγή και προσπαθεί να τον βοηθήσει όσο μπορεί. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και με τους γονείς του καθώς η μητέρα του τον διώχνει από το σπίτι μη θέλοντας καμιά σχέση μαζί του.

Όμως σιγά-σιγά η σχέση του με την Φρεντ θα φθίνει από τα προβλήματα αυτής της νέας ζωής και θα χωρίσουν προσπαθώντας να φτιάξουν ξεχωριστά τις ζωές τους. Ο Λόρενς θα χάσει τη δουλειά του στο σχολείο και θα εκτοπιστεί από την κοινωνία, ενώ η Φρεντ θα γνωρίσει έναν άλλο άνδρα. Θα είναι τελικά η αγάπη τους τόσο δυνατή που θα παραμερίσει τα πάντα ή θα καταρρεύσει κάτω από τις προκαταλήψεις και την κοινωνική απομόνωση?

Ο Ντολάν παρακολουθεί τον Λόρενς και την Φρεντ από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 με μια φωτογραφική ματιά ερωτευμένη με τα χρώματα, τα σχήματα και την κίνηση. Ο φωτογράφος του Yves Belanger καταφέρνει και συνθέτει εικόνες μοναδικής ομορφιάς, με μόνο περιορισμό τη φαντασία του Ντολάν, που όμως εδώ φαίνεται να μην έχει όρια. Σκηνές μπαρόκ εναλλάσσονται με εξπρεσιονιστικές, ενώ συνοδεύονται με ένα εξαιρετικό soundtrack από Μπετόβεν και Βιβάλντι μέχρι Cure και Duran Duran και τα ωραιότερα κοστούμια των ’90′s που έχουμε δει σε ταινία σχεδιασμένα από τον ίδιο τον Ντολάν.

Όμως εκεί που θα χρειαζόταν οπωσδήποτε βοήθεια είναι στο μοντάζ, το οποίο επίσης έχει κάνει μόνος του, όπου παρασυρμένος από το υλικό του δεν βρήκε το κουράγιο να περικόψει αρκετό ώστε η ταινία να αποκτήσει ρυθμό. Έτσι έχουμε σχεδόν τρεις ώρες ταινία, που το απλό στην ουσία σενάριο δεν είναι αρκετό για να τις γεμίσει και μετά την πρώτη μιάμιση ώρα φαίνεται να αντικαθιστά τη δραματουργία με εικόνες. Επιπλέον η συχνή χρήση του slow-motion επιτείνει αυτήν την αίσθηση του ‘ατελείωτου’ που αδυνατίζει εν τέλει το τελικό αποτέλεσμα.

Ο Melvil Poupaud που ερμηνεύει τον Λόρενς δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, όμως αυτή που κυριαρχεί είναι η Suzanne Clement στο ρόλο της Φρεντ, μια θαυμάσια ερμηνεία με δύναμη, όγκο και συναίσθημα που κατακλύζει την οθόνη και η οποία πήρε πανάξια το βραβείο της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στις Κάννες στο ‘Ένα Κάποιο Βλέμμα’.

Το Laurence Anyways είναι μια στυλιζαρισμένη ταινία με εξαιρετική φωτογραφία και ερμηνείες που όμως αυτοαναιρείται συχνά από την έλλειψη πειθαρχίας – του κατά τα άλλα ικανότατου δημιουργού της – να επικεντρωθεί στην μεστότητα της ιστορίας, παρασυρόμενος από την γοητεία της εικόνας.

Βαθμολογία: 7 στα 10

Λόρενς Για Πάντα (Laurence Anyways) – Κριτική