Μία ορφανή κοπέλα παραθερίζει με την ηλικιωμένη προστάτιδά της σε κάποιο γαλλικό θέρετρο. Σε μία από τις πρωινές της βόλτες στην παραλία, συναντά τυχαία έναν άνδρα, ο οποίος στέκεται στην άκρη ενός υψώματος και, όπως δείχνουν όλα, ετοιμάζεται να βάλει τέλος στη ζωή του. Η κοπέλα τον αποτρέπει και αρχίζει να περνά όλο και περισσότερο χρόνο μαζί του. Όπως αποκαλύπτεται, ο μυστηριώδης άνδρας, γνωστός Βρετανός αριστοκράτης, έχει πρόσφατα χάσει την σύζυγό του. Οι μέρες περνούν, το ζευγάρι έρχεται όλο και πιο κοντά και την μέρα που εκείνη και η προστάτιδά της ετοιμάζονται για το επόμενο μακρινό τους ταξίδι, ο Λόρδος ζητά από την κοπέλα να τον παντρευτεί. Φτάνοντας στην απομονωμένη έπαυλη του, το φημισμένο Μάντερλεϊ, ο νέος της σύζυγος, την παρουσιάζει στο υπηρετικό προσωπικό και στους γνωστούς που παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον για να γνωρίσουν την νέα οικοδέσποινα. Αταίριαστη στον νέο της ρόλο και ανίκανη να κερδίσει τους υψηλούς καλεσμένους αλλά και το ίδιο το προσωπικό, η ηρωίδα παραμένει στην σκιά της μυστήριας Ρεβέκκας, της προηγούμενης κυρίας του Μάντερλεϊ που χάθηκε στη θάλασσα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η Ρεβέκκα, είναι ένα υποβλητικό, ψυχαναλυτικό μελόδραμα με μυστήριο και ένταση. Η πρώτη ασπρόμαυρη ταινία της αμερικάνικης περιόδου του Χίτσκοκ, που, παρά τις τεταμένες σχέσεις του με τον παραγωγό Ντέιβιντ Σελζνικ, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ουσιαστικά ήταν η αφετηρία μιας πολύ δημιουργικής περιόδου στην πορεία του Βρετανού σκηνοθέτη. Ο Χίτσκοκ, πιστός στο μυθιστόρημα της Δάφνης Ντι Μωριέ, παντρεύει εδώ έξοχα την βρετανική, γοτθική αισθητική με τα τεχνικά μέσα που του παρέχει πλουσιοπάροχα ο παραγωγός, μετατρέποντας το ψυχολογικό δράμα σε μια υπέροχη ταινία μυστηρίου με ανατροπές. Διαχέει χαρακτηριστικά, μέσα στην αφήγηση, τις συμβολικές πινελιές (τα στοιχεία της φύσης καθορίζουν την εξέλιξή του μύθου) ενώ χειρίζεται πάντα με ευφυΐα και μαεστρία τους ανησυχητικούς γυναικείους χαρακτήρες που, στο βάθος, τον τρομάζουν: η διαβολική γκουβερνάντα (Τζούντιθ Άντερσον), η Ρεβέκκα, που αν και απούσα, βαραίνει επικίνδυνα στην τροπή των γεγονότων και το παγιδευμένο θύμα, η θαυμάσια Τζόαν Φοντέν. Μια άκρως γοητευτική ταινία, με στιλ και έξοχες ερμηνείες που απέσπασε Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 1940.