Ένας εξαθλιωμένος Ρώσος μετανάστης, φτάνει στην Ισλαμική κοινότητα του Αμβούργου, διεκδικώντας την περιουσία του πατέρα του. Γερμανικές κι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον τοποθετούν στο στόχαστρο τους κι αναζητούν την πραγματική του ταυτότητα- πρόκειται για ένα καταπιεσμένο θύμα ή για επικίνδυνο εξτρεμιστή;

Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ, η ταινία είναι μια σύγχρονη ιστορία ίντριγκας, αγάπης, εχθροπραξίας, γεμάτη ένταση μέχρι την τελευταία της σκηνή.


Ο ΑΝΤΟΝ ΚΟΡΜΠΙΝ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΙΠ ΣΕΪΜΟΥΡ ΧΟΦΜΑΝ

Ο Άντον Κόρμπιν, σκηνοθέτης της τελευταίας ταινίας που ολοκλήρωσε ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, θυμάται πως είναι να δουλεύεις με έναν ηθοποιό που βυθίζεται στο χαρακτήρα που υποδύεται και τα δίνει όλα:

«Δεν είμαι βέβαιος από που θα έπρεπε να ξεκινήσω κοιτώντας την κληρονομιά του Φίλιπ, γιατί είναι τόσο συναρπαστική σε έκταση κ βάθος. Αυτό από μόνο του λέει πολλά βέβαια για τις επιλογές του. Ακόμη και στους μικρούς ρόλους, οι ερμηνείες του τον ξεχώριζαν από τους σύγχρονους του. Η δύναμη του ήταν η απόλυτη εμβάθυνση στους ρόλους και η έλλειψη ματαιοδοξίας. Ταυτόχρονα, μισούσε ό,τι αγαπούσε κι αυτό ήταν η κατάρα του- κατέστρεφε τον εαυτό του στις ερμηνείες του.

Ήταν η κοπέλα μου η Νίμι, που πρότεινε το Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν όταν διάβασε το σενάριο, και κοιτώντας πίσω τώρα δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Φανταζόμουν αυτό το χαρακτήρα ευφυή κι επιβλητικό. Όταν βλέπαμε με το Φίλιπ τα πρώτα γυρίσματα, δε το πίστευα ότι ο άνθρωπος που έβλεπα στην οθόνη ήταν ο ίδιος με αυτόν που καθόταν δίπλα μου. Ό,τι κι αν τον βασάνιζε προσωπικά, η ερμηνεία του δεν επηρεάστηκε ποτέ.

Αρχικά ήταν λίγο άβολα στα γυρίσματα, κάτι το οποίο χρεώνω στην έλλειψη εμπειρίας μου ως σκηνοθέτη- να μπορώ να εκφράζω τις ανάγκες μου από τους ηθοποιούς με τέτοιο τρόπο παρόμοιο με αυτόν που έχουν συνηθίσει. Ωστόσο, φτάσαμε γρήγορα σε ένα σημείο που τα πράγματα κυλούσαν φυσικά, που ο Φίλιπ ένοιωθε πια ως Γκάντερ Μπάχμαν. Υπέγραψε μάλιστα με το όνομα αυτό κι ένα email που μου έστειλε αφού ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα.

Ήταν 200% άνθρωπος, με όλα τα ελαττώματα και την εσωτερική πάλη που το συνοδεύει αυτό, και από εκεί προερχόταν η τέχνη του θέλω να πιστεύω. Δε θα μπορούσα ποτέ να τον τιμήσω αρκετά με τα λεγόμενα μου, αλλά ελπίζω ότι το έκανα στην ταινία. Ο ίδιος είναι περήφανος για τη δουλειά μας και κάποια στιγμή μου είχε πει : «Ελπίζω να δουλέψουμε ξανά μαζί σε κάποια ταινία. Γνωρίζουμε καλύτερα τώρα και θα είμαστε ανίκητοι».

Τώρα γνωρίζω ότι αυτό δε θα γίνει, και μου κάνει ακόμη πιο δύσκολο να παρακολουθήσω την ταινία».

Άντον Κόρμπιν
3 Φεβρουαρίου 2014


Ο Νο1 Καταζητούμενος στο Αμβούργο.

Ο Νο1 Καταζητούμενος γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Γερμανία- 38 ημέρες στο Αμβούργο, και κάποιες στο Βερολίνο το 2012. Ο ίδιος ο Λε Καρέ επισκέφτηκε τα γυρίσματα πολλές φορές, υποστηρίζοντας την όλη διαδικασία. Πίστευε ότι έπρεπε να εξελιχθεί η ιστορία για να είναι δυνατή η μετάβαση στη μεγάλη οθόνη και για το λόγο αυτό, περισσότερο παρατηρούσε παρά παρενέβαινε.

Για πολλούς από τους συντελεστές της ταινίας συμπεριλαμβανομένου και του Κόρμπιν και του Χόφμαν, ο Νο1 Καταζητούμενος ήταν η πρώτη τους επαφή με τα μυθιστορήματα του Λε Καρέ.

«Πρόκειται για μια ανθρώπινη κι ανθρωπιστική ιστορία», είχε αναφέρει ο Χόφμαν. «Δεν υπάρχει ρομαντισμός. Το βιβλίο βρίσκεται στην ταινία και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτό, γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικό διήγημα».

Η ιστορία της ταινίας και του διηγήματος είναι και η ιστορία του Αμβούργου. Είναι μια ιστορικά πλούσια πόλη και λιμάνι, που για αιώνες δεχόταν φιλόξενα μετανάστες κυρίως από την Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική. Αλλά ο ρόλος της ως η πόλη στην οποία καταστρώθηκε το σχέδιο για την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, έχει δημιουργήσει έναν πανικό και απέχθεια στους ξένους.

Ο Νο1 Καταζητούμενος είναι μια ιστορία για το φόβο. Ποιους μπορούμε να εμπιστευόμαστε, ποιούς πρέπει να φοβόμαστε, ποιός είναι φίλος και ποιός εχθρός, οπότε για τους δημιουργούς ήταν απαραίτητο τα γυρίσματα να γίνουν στο Αμβούργο.

Η αξία των γυρισμάτων στο Αμβούργο ήταν ανεκτίμητη για το καστ.

«Τα πάντα μας βοηθούν σ’ αυτό που κάνουμε», αναφέρει ο Νταφό. «Ακόμη κι ένα απλό δείπνο είναι σαν έρευνα για το χαρακτήρα σου, γιατί μπορείς να τον φανταστείς να είναι εκεί».

«Ήταν τόσο ωραίο να ακούω Γερμανικά συνεχώς και να εμβαθύνω στην κουλτούρα του Αμβούργου», λέει η ΜακΆνταμς. «Αυτή είναι η ομορφιά του να γίνονται τα γυρίσματα εκεί όπου η ταινία εκτυλίσσεται και να μη χρειάζεται να προσποιείσαι. Είναι πραγματικό πλεονέκτημα. Το Άμβουργο σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας όντας και λιμάνι. Υπάρχουν τόσο διαφορετικές κουλτούρες και τόσο διαφορετικοί άνθρωποι που συζούν και συνυπάρχουν αρμονικά».