Η νεαρή Mia (Jane Levy) έχει βυθιστεί στις καταχρήσεις και χρειάζεται βοήθεια για να ξεφύγει από τους δαίμονες της - ή τουλάχιστον αυτό που οι αφελείς φίλοι της θεωρούν δαίμονες στο πρώτο τέταρτο της ταινίας. Έτσι, ο αδερφός της David (Shilon Fernandez), η κοπέλα του Natalie (Elizabeth Blackmore), οι παιδικοί τους φίλοι Olivia (Jessica Lucas) και Eric (Lou Taylor Pucci) αποφασίζουν να τη συνοδεύσουν στο εξοχικό της μέχρι να συνέλθει. Μόνο που το εξοχικό είναι μια απόμακρη καλύβα χωμένη σε αφιλόξενο δάσος με επικίνδυνο αναγνωστικό υλικό. Μόλις ο φιλομαθής Eric αρχίζει να απαγγέλει αποσπάσματα από το Βιβλίο των Νεκρών, οι δαίμονες του δάσους θα ξυπνήσουν. Οι πέντε φίλοι δεν είναι προετοιμασμένοι για αυτό που θα συμβεί. Κανείς δεν είναι.

Αυτό το φιλμ θα κλέψει τις καρδιές πολλών οπαδών του original, Hollywood Reporter
Μια κούρσα χωρίς φρένα, Alan Cerny AINTITCOOL.COM
Μια σχεδόν τέλεια εμπειρία, Evan Dickson/ Bloodydisgusting.com
Αυτό είναι το αντίστοιχο των «Εκδικητών», αυτό είναι το δικό σας «Avatar», ή ό,τι άλλο θέλατε από μια μεγάλη ταινία τρόμου εδώ και μια δεκαετία, Evan Dickson/ Bloodydisgusting.com
Αστείο, σπαρταριστό, αηδιαστικό και θριαμβευτικό, Evan Dickson/ Bloodydisgusting.com
Θα σας πάρει τα μυαλά, Perri Nemiroff/ Shockya.com
Σημειώστε τη στο ημερολόγιο σας, καλέστε τους φίλους σας και κανονίστε ένα πάρτι μετά…,Harry Knowles/ AINTITCOOL.COM
Το να βλέπεις αυτή την ταινία είναι μια από τις πιο βαθιά συγκλονιστικές εμπειρίες, Harry Knowles/ AINTITCOOL.COM


Όταν το 1981 ο άγνωστος τότε Sam Raimi (τριλογία Spider Man) επιστράτευσε όλο του θάρρος και τη φαντασία για να κάνει το Evil Dead με πενιχρό προϋπολογισμό, δεν περίμενε ότι αυτό το παράτολμο project θα εκτόξευε την καριέρα του, προσφέροντας στο κοινό μια αξέχαστη εμπειρία τρόμου.
Πάνω από τριάντα χρόνια μετά ο δαιμόνιος κινηματογραφιστής συνεχίζει να τολμά, αναλαμβάνει την παραγωγή και παραδίδει τη σκυτάλη του remake στον Fede Alvarez, έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη, με την υπόσχεση να επανέλθει με την τρομαχτικότερη ταινία όλων των εποχών. Και το καταφέρνει.
«Το Πρόσωπο του Κακού» είναι ανελέητο και ασύλληπτα αιμοδιψές. Ανανεωμένο σεναριακά, με ετοιμοπόλεμο επιτελείο ηθοποιών και έναν φιλόδοξο σκηνοθέτη στο πηδάλιο, αυτό το σαρδόνιο remake όχι μόνο προκαλεί τις ανατριχίλες του original, αλλά ευθύνεται για την πιο θεαματική, ακόρεστη και οργιαστική αιματοχυσία στο σινεμά του τρόμου.


Fun / Trivia Facts:
• Οι δεσμοί ανάμεσα στην ταινία του 1981 και στο remake είναι ισχυροί. Εκτός από τον Sam Raimi που σκηνοθέτησε το πρώτο και κάνει παραγωγή στο remake, ο Bruce Campbell o περίφημος πρωταγωνιστής και συμπαραγωγός στην πρώτη ταινία, αναλαμβάνει και αυτός την παραγωγή του remake.
• Ο Alvarez εμφανίστηκε ως σκηνοθέτης για πρώτη φορά το 2010 με το Panic Attack, μια ταινία μικρού μήκους. Πρόκειται για ένα ευρηματικό πεντάλεπτο θρίλερ που καταγράφει την επίθεση γιγαντιαίων ρομπότ στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης. Η ταινία συγκέντρωσε πάνω από 7 εκατομμύρια hits στο YouTube http://www.youtube.com/watch?v=-dadPWhEhVk, καθώς και τα βλέμματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες. Στο http://www.youtube.com/watch?v=kLb0U3LWEDo μπορείτε να δείτε τον σκηνοθέτη να σχολιάζει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο μέσω YouTube. Εξομολογείται ότι για την πρώτη του ταινία, οι αναφορές του ήταν βιντεάκια στο YouTube, ενώ περιγράφει πως αισθάνθηκε όταν οι Warner Brothers τον εντόπισαν και του πρότειναν να συνεργαστούν.
• Για την πρωταγωνίστρια της ταινίας Jane Levy ο ρόλος της Mia ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός. Δεν ήταν μόνο η ερμηνεία της κοπέλας που σταδιακά καταλαμβάνεται από τους δαίμονες, αλλά και η μεταμόρφωση της από τη μία κατάσταση στην άλλη που έκανε τη θέση της ιδιαίτερα δύσκολη. Για τις περισσότερες σκηνές η ηθοποιός χρειαζόταν τρεις ώρες στην καρέκλα του μακιγιάζ, και άλλη μία μετά το πολύωρο γύρισμα για να απαλλαγεί από το ειδικό makeup. «Κάποια στιγμή μετά από την προετοιμασία στο μακιγιάζ, με κατέβρεξαν με ένα λάστιχο για να φαίνομαι ιδρωμένη και στη συνέχεια με περιέλουσαν με μια κανάτα αίμα. Θυμάμαι ότι όταν φτιάξανε τα καλούπι του κεφαλιού μου, χρειάστηκαν 12 ώρες», λέει η ηθοποιός για τις δοκιμασίες που χρειάστηκε να υποστεί.
• Για τη διαδικασία του καλουπώματος ο πρωταγωνιστής της ιστορίας στη θρυλική ταινία του 1981, Bruce Campbell θυμάται: «Κατασκευάζαμε καλούπια με καλλιτεχνικό γύψο. Ήταν εντελώς πρωτόγονο, μαδήσαμε τις βλεφαρίδες όλου του επιτελείου ηθοποιών. Για να αφαιρέσουμε τον γύψο, έπρεπε να σκύψουν μπροστά και να αφήσουν τη βαρύτητα να τραβήξει το καλούπι από το πρόσωπο τους. Έτσι, οι βλεφαρίδες έφευγαν μαζί με τον γύψο…»
• Ο Lou Taylor Pucci που υποδύεται τον επιρρεπή στη γνώση Eric, ο οποίος ανοίγει το Βιβλίο των Νεκρών, δυσκολεύτηκε πολύ στην οντισιόν καθώς του ζητήθηκε να παίξει –στα καλά καθούμενα- μια σκηνή όπου αποτρελαίνεται πίσω από μια πόρτα, γιατί υποτίθεται ότι μόλις έχει συμβεί κάτι φριχτό.
• Για να αποδώσουν καλύτερα τις σκηνές όπου δαιμονίζονται, οι ηθοποιοί έκαναν μαθήματα με χορογράφο για να εξερευνήσουν τις δυνατότητες του σώματος τους. «Προσπαθήσαμε να βρούμε ανεπαίσθητες κινήσεις που πιάνει το μάτι ως ασυνήθιστες. Ακόμα και μια ελαφριά σύσπαση του προσώπου μπορεί να γράψει στην κάμερα», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
• Η πρώτη φορά που η Elizabeth Blackmore (Natalie) διάβασε το σενάριο έτυχε να είναι μόνη της στο σπίτι της. «Έξω νύχτωνε και εγώ ήμουν όλο και πιο αναστατωμένη. Στο τέλος άναψα όλα τα φώτα και σταμάτησα για λίγο γιατί είχα κατατρομάξει. Είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι αυτή την ταινία ήθελα να την κάνω», θυμάται η ηθοποιός.
• Στο ίδιο κλίμα με την πρωτότυπη ταινία του 1981 ο Alvarez ήταν εξ αρχής αποφασισμένος να καταφύγει στη ψηφιακή τεχνολογία όσο το δυνατόν λιγότερο.
• Η ταινία γυρίστηκε στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας, σε μια πραγματική καλύβα χαμένη σε ένα δάσος με βλάστηση που απέδωσε ιδανικά το κλειστοφοβικό και τρομαχτικό περιβάλλον της ιστορίας. «Είναι πολύ βοηθητικό για τους ηθοποιούς να βρίσκονται σε πραγματικές συνθήκες, να κοιτάνε γύρω τους και να βλέπουν δάσος», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
• Μπορεί το δάσος να μην χρειάστηκε επέμβαση, η καλύβα όμως χτίστηκε από την αρχή σε δύο εκδοχές. Η μία στην καρδιά του αφιλόξενου δάσους και η άλλη σε ένα στούντιο για τις πιο απαιτητικές σκηνές.
• Το να αποκαλέσουμε «Το Πρόσωπο του Κακού» μια από τις αιμοχαρείς ταινίες όλων των εποχών δεν είναι υπερβολή. Αν σε μια ταινία με βρικόλακες χρειάζονται 4.500 λίτρα αίμα, στο remake του Evil Dead χρειάστηκαν 25.000 λίτρα αίμα. Ο σκηνοθέτης μας λέει σχετικά: «Όλοι με ρώταγαν συνέχεια αν το αίμα είναι υπερβολικό. Κι εγώ τους έλεγε ποτέ δεν είναι αρκετό. Οι θεατές πρέπει να προετοιμαστούν για κάτι αναπάντεχο. Δεν θα καταλάβουν από πού τους ήρθε!», σχολιάζει ο σκηνοθέτης.


Σχετικά με την παραγωγή
Το 1981 ήταν μια ξεχωριστή χρονιά για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου. Γιατί εκείνη τη χρονιά ο σκηνοθέτης Sam Raimi, ο παραγωγός Rob Tapert και ο ηθοποιός Bruce Campbell τρομοκράτησαν, δίχασαν και ήρθαν για να μείνουν. Η ιστορία πέντε φίλων που πάνε σε μια απόμερη καλύβα στο δάσος για να το κάψουν, αλλά καταλήγουν να ξυπνήσουν το απόλυτο Κακό, έγινε μέσα σε μια νύχτα καλτ σύμβολο και η πιο ανατριχιαστική στιγμή του σινεμά του τρόμου μέχρι τότε. Το Evil Dead άλλαξε την κινηματογραφική εμπειρία για πάντα.
Παρά τον ισχνό της προϋπολογισμό, η πρωτότυπη ταινία θεωρείται η πιο τρομαχτική ταινία όλων των εποχών. «Όταν κάναμε το Evil Dead, κάθε μέρα ήταν μια μάχη για να συνεχίσουμε και την επόμενη», αναπολεί ο παραγωγός Rob Tapert. «Δεν μας είχε περάσει από το μυαλό ότι θα ήταν τόσο επιτυχημένο και ότι θα είχε συνέχειες».
Η ιδέα να γίνει remake της ταινίας ανήκει στον Sam Raimi. «Πιστεύω ότι είναι μια καταπληκτική ιστορία με φαντάσματα που έπρεπε να ειπωθεί ξανά με ακόμα καλύτερη εικόνα και ήχο. Την πρώτη φορά γυρίσαμε με 16άρι και ο ήχος ήταν μονοφωνικός γιατί δεν είχαμε λεφτά. Είχαμε κάνει μόνο 60 κόπιες, οπότε άνοιξε σε λίγες αίθουσες. Προβλήθηκε σε συγκεκριμένες χώρες γιατί είχαμε θέματα ακαταλληλότητας. Οπότε οι περισσότεροι το είδαν αργότερα σε βίντεο ή dvd».
Αυτή τη φορά, αφηγητής της ιστορίας είναι ο Fede Alvarez. «Είναι σπουδαίος κινηματογραφιστής. Ήθελα να είναι αυτός που θα ξαναπεί την ιστορία μου στη νέα γενιά με άψογο ήχο και εικόνα, στη μεγάλη οθόνη, με τις ιδανικές συνθήκες αυτή τη φορά», σχολιάζει ο Raimi.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας δηλώνει ότι ο πρωταρχικός του σκοπός ήταν να κάνει την πιο τρομαχτική ταινία όλων των εποχών. «Είχα δει το πρωτότυπο όταν ήμουν 12 χρονών και δεν έμοιαζε με τίποτα από ότι είχα δει μέχρι τότε. Ήταν στημένο στο πιο εξωφρενικό σύμπαν. Αυτό ήταν το ύφος που ήθελα να αναπαραστήσω και όλοι συμφωνήσαμε με αυτή την ιδέα. Δεσμευτήκαμε όλοι στο εξής: να εξασφαλίσουμε ότι κρατάμε ότι είναι απαραίτητο και διαχρονικό από το πρωτότυπο και ανανεώνουμε όλα τα υπόλοιπα. Κρατήσαμε την ιδέα ότι είναι μια παρέα καλών φίλων σε ένα, υποτίθεται, ασφαλές περιβάλλον. Από εκεί και πέρα, προσπαθούν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Για μένα, αυτό είναι το πιο τρομαχτικό από όλα, χειρότερο από ξένα στοιχεία που σε καταδιώκουν, όπως σε μια ταινία με ζόμπι. Οι καλύτεροι φίλοι σου στρέφονται εναντίον σου ο ένας μετά τον άλλο».
Το να αποφασίσει ποια στοιχεία θα ανανεώσει ήταν το πιο δύσκολο μέρος της δουλειάς για τον σκηνοθέτη. Έκανε τη Mia, τη νεαρή κοπέλα που προσπαθεί να ξεπεράσει την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, τον κεντρικό χαρακτήρα. «Αγωνίζεται για να αποτοξινωθεί και οι φίλοι της τη βοηθάνε», εξηγεί ο Alvarez. «Στο πρωτότυπο, η παρέα μαζεύεται για να καπνίσει φούντα και να πιεί αλκοόλ και αυτό έβγαζε νόημα γιατί οι χαρακτήρες ήταν κάπως νεότεροι. Χρειαζόμασταν έναν άλλο λόγο για να πάνε στην καλύβα. Νομίζω ότι η ιδέα μας είναι δυνατή. Δεν αφορά τα ναρκωτικά, αλλά οτιδήποτε προσπαθείς να αφήσεις πίσω. Και αυτό είναι όλο το θέμα της ταινίας. Άλλο είναι να ξέρεις το μονοπάτι και άλλο να το περπατάς. Όλοι οι χαρακτήρες αγωνίζονται να τα καταφέρουν».
Ο παραγωγός Rob Tapert εντυπωσιάστηκε από το πόσο κοντά παρέμειναν στην αρχική σύλληψη χωρίς να υποδουλωθούν στην πρωτότυπη πλοκή. «Η ροή της ιστορίας είναι διαφορετική, αλλά στο τέλος κάποιος ανοίγει το βιβλίο και άσχημα πράγματα θα συμβούν», εξηγεί ο παραγωγός.
Όσο για την αναπόφευκτη σύγκριση της νέας ταινίας με την πρωτότυπη ο σκηνοθέτης σχολιάζει: «Η μεγαλύτερη πίεση για μένα ήταν να κάνω μια όσο καλύτερη ταινία γίνεται. Ναι, κάνω ένα remake μιας κλασική ταινίας, αλλά αυτό είναι ένα καινούριο κεφάλαιο. Δεν ξαναγράφουμε το πρωτότυπο, απλά αναζητάμε μια νέα οπτική».
«Το να κάνεις μια σπουδαία ταινία τρόμου είναι επίπονο», λέει ο παραγωγός. «Όπως λέει και ο Sam (Raimi) είναι σαν να προσπαθείς να φυλακίσεις το ανθρώπινο πνεύμα με μια απόχη. Πρέπει να τρομάξεις τους θεατές, χωρίς έλεος. Πρέπει να τους αιφνιδιάσεις. Να τους επιτεθείς όταν δεν κοιτάνε προς το μέρος σου. Δεν χρειάζεσαι απαραίτητα πρωτοκλασάτους σταρ ή τον καλύτερο εξοπλισμό, αλλά πρέπει να σε διακατέχει η επιθυμία να χειραγωγήσεις το κοινό, χωρίς να το καταλαβαίνουν, μέσα από μιάμιση ώρα τρόμου».
Σύμφωνα με τον Campbell «Η ταινία είναι αδυσώπητη. Ο Fede έχει κάνει τα πάντα αφηγηματικά για να σε ρουφήξει μια δίνη και να μην μπορείς να ξεφύγεις. Δεν αστειεύεται. Γίνεται όλο και πιο εξωφρενική. Και παιδιά, αν βρείτε μια καλύβα στο δάσος, στρίψτε και συνεχίστε στην αντίθετη κατεύθυνση».
Ο Raimi προσθέτει: «Είναι η απόλυτη τρομαχτική εμπειρία. Σας προκαλώ να το δείτε».