Μεσολόγγι, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Παναγιώτης χτυπάει την πόρτα του φίλου του, Λευτέρη Δημακόπουλου. Έχουν να συναντηθούν πολύν καιρό. Μαζί, θυμούνται το παρελθόν, τα χρόνια που πέρασαν, χρόνια σπουδών, ερώτων και ελπίδων. Η ταινία "Λευτέρης Δημακόπουλος" καταγράφει μιαν ολόκληρη ιστορία απ' τη ζωή ενός "λαμπρού νέου" , τη ζωή του καθώς αλλάζει, πώς χάνει τη νιότη του, και τις αξίες του, για να συνειδητοποιήσει, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ότι θυσίασε μια ζωή, για να έχει το δικαίωμα ν' αποκτήσει ακόμα μία... Ο σκηνοθέτης, στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, παρακολουθεί το οδοιπορικό του ήρωά του και την κούρσα προς την αμφίβολη επιτυχία μ' ένα λιτό ύφος, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο, που του επιτρέπει, αν μη τι άλλο, να κρατήσει την απαραίτητη απόσταση από τα γεγονότα. Λες και δεν θέλει να τα σχολιάσει αλλά, να τα καταδείξει. Ο ήρωάς του είναι ένας σύγχρονος Έλληνας, ένας σύγχρονος πολίτης του δυτικού κόσμου, που προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία του. Από την μια, η φωτιά της αναζήτησης καίει τα πάντα στο πρώτο μέρος.Κι από την άλλη, στο δεύτερο, τον καταπίνει η μεθοδική, σχεδόν εθελουσία κάθοδος του Λευτέρη Δημακόπουλου προς το αδιέξοδο. Κάθοδος σκοτεινή, μελαγχολική, όπως η νοσταλγία της εφηβείας και της χαμένης αθωότητας.