Ο Βενσάν (Patrick Bruel) θα γίνει πατέρας για πρώτη φορά. Η αδερφή του Ελιζαμπέτ (Valerie Benguigui) και ο άντρας της Πιερ (Charles Berling) τον καλούν στο σπίτι τους για δείπνο μαζί με τη σύζυγό του Άννα (Judith El Zein) και τον παλιό παιδικό τους φίλο Κλοντ (Guillaume de Tonquedec). Κι ενώ περιμένει την ως συνήθως αργοπορημένη γυναίκα του να έρθει, ο Βενσάν παρασύρεται σε μια χαρούμενη φιλική κουβέντα για τις χαρές της πατρότητας. Όταν όμως τον ρωτάνε τι όνομα έχει διαλέξει να δώσει στο παιδί, η απάντηση του Βενσάν θα αναταράξει τις σχέσεις των φίλων προκαλώντας μια σειρά από ανεξέλεγκτες αλυσιδωτές αντιδράσεις, που θα φέρουν πραγματικό χάος στη ζωή όλων!

Τα παιδιά είναι η αρχή της ευτυχίας. Το όνομά τους όμως είναι η αρχή των μπελάδων.

Στις πρώτες θέσεις του γαλλικού box office με περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια εισιτήρια!
Βασισμένη στη μεγαλύτερη γαλλική θεατρική επιτυχία της τελευταίας δεκαετίας (υποψήφια για 6 βραβεία Moliere).


'Εγραψαν για την ταινία

«Ένα απολαυστικό λεκτικό πινγκ-πονγκ με καυστικό χιούμορ».
L' Express

«Όλοι οι ηθοποιοί είναι τέλειοι στο ρόλο τους και χαρίζουν σπάνιες ερμηνείες... Ο καταιγιστικός ρυθμός προκαλεί ασταμάτητο γέλιο μέχρι και το τελευταίο λεπτό... Μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία της Κωμωδίας».
Excessif.com

«Μια ατόφια κωμωδία όπου οι ατάκες διαδέχονται με καταιγιστικό ρυθμό η μια την άλλη, χωρίς να προδίδουν τη θεατρικότητα του κειμένου».
Tele 7 Jours

«Κυνική και μπουρλέσκ, η ταινία οδηγείται δεξιοτεχνικά στην κορύφωση... Σκέτη απόλαυση!»
Metro

«Η ιδανική ταινία για να “καταβροχθίσεις” βυθισμένος στο αναπαυτικό σου κάθισμα!»
Marie Claire

«Η καλύτερη γαλλική κωμωδία εδώ και αιώνες».
Marie France
----------------------------------------------------------------------


Μια συζήτηση με τους σκηνοθέτες Matthieu Delaporte και Alexandre de la Patelliere
«Μια ταινία πρέπει να έχει μέσα της ζωή»

Είστε οι συγγραφείς του «Για όλα φταίει τ' όνομά σου!», το οποίο, προτού ακόμη μεταφερθεί στον κινηματογράφο σημείωσε τεράστια θεατρική επιτυχία...
Alexandre: Η αλήθεια είναι ότι ζήσαμε μια απίστευτη εμπειρία: Η γνωριμία και η συνεργασία με το σκηνοθέτη Bernard Murat, οι πρώτες αναγνώσεις του έργου, οι πρόβες στη μυθική σκηνή του θεάτρου Edouard VII...

Matthieu: Ύστερα από την πρεμιέρα, που είχαμε φριχτό άγχος κι αναρωτιόμασταν πού θα πάμε να κρυφτούμε αν οι θεατές δεν γελάσουν, περάσαμε μια τρομερή χρονιά! Οι καθημερινές παραστάσεις, η ζωή στα παρασκήνια... Και στη συνέχεια, να μαθαίνεις ότι το έργο σου θα παιχτεί σ' ολόκληρο τον κόσμο!
Alexandre: Από τη πρώτη κιόλας εβδομάδα μας πλησίασαν δυο ξένα θέατρα, ένα από τη Γερμανία κι ένα από το Ισραήλ. Τότε συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε κάτι δυνατό στα χέρια μας...


Ποια στιγμή αποφασίσατε να διασκευάσετε το έργο για τον κινηματογράφο και κατόπιν, να το σκηνοθετήσετε εσείς οι ίδιοι;

Μ: Ερχόμαστε από το χώρο του κινηματογράφου, αλλά θέλαμε ν' αλλάξουμε λίγο περιβάλλον. Κι έτσι αρχίσαμε να γράφουμε το θεατρικό, αγνοώντας τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Θέλαμε να γράψουμε για ανθρώπους σαν κι εμάς, να μιλήσουμε με ένα διαφορετικό τρόπο για τις οικογενειακές σχέσεις, μακριά από τους περιορισμούς του κινηματογράφου και χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν... Κι από την άλλη μεριά, την ίδια κιόλας στιγμή που ολοκληρώσαμε το έργο, γεννήθηκε μέσα μας η επιθυμία να το διασκευάσουμε για τον κινηματογράφο.
Α: Η συγγραφή του έργου γεννήθηκε από την ανάγκη μας για ανεξαρτησία. Κι ήταν αυτή η ίδια ανάγκη που μας έκανε να ριχτούμε στην κινηματογραφική διασκευή του. Η ίδια ακριβώς ανάγκη – και, για να είμαστε ειλικρινείς, κι ο Dimitri Rassam, ο παραγωγός μας!


Γνωρίζουμε όλοι καλά πως ένα καλό θεατρικό έργο δεν γίνεται απαραίτητα και καλή ταινία. Δεν σας φόβισε καθόλου αυτή η πιθανότητα;

Α: Μια από τις ξεχωριστές προκλήσεις αυτής της περιπέτειας ήταν ότι έπρεπε ν' αναμετρηθούμε με το «πέρασμα» από το σανίδι στην οθόνη. Διαβάσαμε λοιπόν καλά το «μάθημά» μας, μελετώντας διάφορα έργα, από το «Μελό» του Ρενέ μέχρι το «Σλουθ» του Μάνκιεβιτς... κι άλλες όμως λιγότερο επιτυχημένες διασκευές. Έτσι συνειδητοποιήσαμε ότι οι κινηματογραφικές μεταφορές που αγαπούσαμε περισσότερο, εκείνες που μας φαινόντουσαν πιο άρτιες ήταν όσες διαδραματίζονταν «κεκλεισμένων των θυρών», χωρίς όμως ν' αποκόπτονται από τον πραγματικό κόσμο, μένοντας συγχρόνως πιστές στη δυναμική της αρχικής ιδέας.
Μ: Είναι αλήθεια ότι συχνά μπαίνεις στον πειρασμό να ελαφρύνεις λίγο την ιστορία, προσθέτοντας μερικά φλας μπακ ή καμιά ίντριγκα, είτε γυρεύοντας απλώς αφορμές για να φύγεις από το αρχικό σκηνικό... Εμείς ήμασταν εξαρχής αποφασισμένοι να σεβαστούμε το πνεύμα της αφήγησης, τη μουσική του κειμένου, επιμένοντας όμως τρομερά στο ρυθμό και στη φυσικότητα των ερμηνειών των ηθοποιών. Παρόλο που βασιζόμασταν σ' ένα γραπτό κείμενο, οι διάλογοι έπρεπε ν' ακούγονται σαν να γεννιόνταν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό των ηθοποιών. Τα πάντα στην κωμωδία είναι θέμα ρυθμού, ένας συνδυασμός ελευθερίας και ακρίβειας. Μια ταινία πρέπει να έχει μέσα της ζωή, ώστε το αποτέλεσμα να μην είναι μηχανικό ή υπερβολικά θεατρικό, και συγχρόνως ν' αποφεύγει την παγίδα της ηθογραφίας και τις φλυαρίες. Έπρεπε να βρούμε την κατάλληλη κινηματογραφική γραφή... Αυτή ήταν η εμμονή μας -μια εμμονή που μοιραστήκαμε με το διευθυντή Φωτογραφίας David Ungaro-, η οποία μας έκανε να εκμεταλλευτούμε πλήρως τη γραμματική του κινηματογράφου: το τράβελινγκ, την κάμερα στον ώμο, τα μακρινά πλάνα, τα κοντινά πλάνα, το πλάνο-σεκάνς... Πάνω στο ρυθμό δουλέψαμε τρομερά και κατά τη διάρκεια του μοντάζ με τη βοήθεια της Celia Lafitedupont.


Και τι ετοιμάζετε τώρα ως δίδυμο; Θέατρο πάλι, κινηματογράφο, ή κάτι διαφορετικό;

Μ: Καταρχάς θέλουμε να ξανακάνουμε θέατρο, γιατί η κωμωδία στη σκηνή είναι ένα καταπληκτικό εργαστήριο που επιτρέπει στο κείμενο να εξελιχθεί ελεύθερα. Το ζήσαμε στις παραστάσεις του «Για όλα φταίει το όνομά σου!»: επί έναν μήνα στην αρχή κάναμε κάθε μέρα μικρές αλλαγές και βελτιώσεις, κι αυτό αργότερα μας βοήθησε στη σκηνοθεσία της ταινίας. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να γράφουμε ένα καινούργιο θεατρικό. Αλλά επειδή πάντα προσπαθούμε να εναλλάσσουμε την κωμωδία με το δράμα, γράψαμε επίσης κι ένα αστυνομικό, ένα φιλμ νουάρ, που σκοπεύουμε σύντομα να σκηνοθετήσουμε!