Βρετάνη, 1770. Η Μαριάν, μια ζωγράφος αναλαμβάνει το γαμήλιο πορτρέτο της Ελοΐζ, μίας νέας γυναίκας που μόλις άφησε το Μοναστήρι. Η Ελοΐζ αρνείται να παντρευτεί και η Μαριάν θα πρέπει να την ζωγραφίσει χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Καθημερινά την παρατηρεί διακριτικά ώστε να την ζωγραφίσει μυστικά. 

Το αποτέλεσμα είναι οι γυναικείοι χαρακτήρες να συναντηθούν ελεύθεροι μπροστά στον έρωτα, να δημιουργήσουν ισχυρούς αλληλέγγυους δεσμούς και να μοιραστούν δυνατά βιώματα και συγκινήσεις, όπως η σκηνή έκτρωσης της νεαρής υπηρέτριας του σπιτιού. Η απουσία ανδρών και η φυσικότητα με την οποία επιλέγεται να παρουσιαστεί η έκτρωση μέσα σε ένα οικείο σπιτικό περιβάλλον αποτελούμενο από γυναίκες, σχολιάζει με απλότητα τη διαχρονικότητα της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος.