«Τις ιστορίες του τόπου μας, για να μην τις ξεχάσουμε, τις βάζουμε μέσα στα φαγητά μας…»
Αλάτι... μπαίνει όπου πρέπει για να νοστιμέψει τη ζωή μας. Πιπέρι... είναι ζεστό και καίει, σαν τον ήλιο που βλέπει τα πάντα. Κανέλλα... είναι και πικρή και γλυκιά, όπως όλες οι γυναίκες. Μια ταινία βιωματική, που μιλάει για ανθρώπους οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο που αγαπούσαν, παρά τη θέλησή τους. Τραυματισμένοι και διωγμένοι από παντού, οι Κωνσταντινοπολίτες εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους ως Έλληνες και τους υποδέχτηκαν οι Έλληνες ως Τούρκους! Μοναδική τους επαφή με το παρελθόν, το φαγητό τους, όπου έβαζαν όλες τις ιστορίες για να μην τις ξεχάσουν. Και το φαγητό γίνεται νόστιμο με τη σωστή χρήση της κατάλληλης ποσότητας.

Μια ταινία με ξεχωριστό σενάριο, δυνατές ερμηνείες, ιδιαίτερα σκηνικά και φωτογραφία, μια ταινία που πάνω απ’ όλα δίνει άρωμα και γεύση στις αναμνήσεις.