Ο Κάσπερ βρίσκεται στην εφηβεία και είναι ήδη μέλος της αμείλικτης συμμορίας "Μάρα". Η Σάιρα ταξιδεύει με τον πατέρα και τον θείο της από την εξοχή του Μεξικό προς τον Βορρά, στην οροφή ενός τρένου, με την ελπίδα πως θα μπορέσουν να περάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι δρόμοι του Κάσπερ και της Σάιρα διασταυρώνονται και μια ξεχωριστή φιλία γεννιέται, ενώ οι κίνδυνοι συνεχώς παραμονεύουν. Θα καταφέρουν οι δύο αυτές περιπλανώμενες ψυχές να επιβιώσουν και να περάσουν τα σύνορα;

Ο Κάρι Φουκουνάγκα εξέπληξε κοινό και κριτικούς στο Sundance το 2009 με το "Sin Nombre", την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που έγραψε και σκηνοθέτησε, αποσπώντας τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας. Γυρισμένο σε συγκλονιστικές τοποθεσίες, το οπτικά πλούσιο αυτό θρίλερ μεταφέρει τον θεατή στον σκοτεινό κόσμο των συμμοριών και των μεταναστών της Κεντρικής Αμερικής, μέσα από την ιστορία του Κάσπερ και της Σάιρα.

Με τα Λόγια του Σκηνοθέτη

* Αυτό το φιλμ ξεκίνησε από την μικρού μήκους ταινία μου "Victoria para Chino", που είχε ως θέμα μετανάστες πάνω σε φορτηγό που εγκαταλείφθηκαν και θανατώθηκαν στη Βικτώρια του Τέξας. Κάνοντας έρευνα γι' αυτό και γυρίσματα στο Μεξικό, έμαθα για τους μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής. Όταν σκεφτόμαστε μετανάστες, συνήθως αναφερόμαστε στους Μεξικάνους που πάνε στις ΗΠΑ. Υπάρχουν όμως και κάτοικοι της Ονδούρας, της Γουατεμάλας και της Νικαράγουας που ταξιδεύουν βόρεια, πάνε στο Μεξικό κι από κει περνούν στις ΗΠΑ. Ήξερα ότι αυτή ήταν μια ιστορία που ήθελα να γυρίσω σε ταινία. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον προσωπικά. Ήθελα το κοινό να δει το θέμα από την ανθρώπινη πλευρά του, που δεν έχει να κάνει με την πολιτική ή με το τι σημαίνει ή τι θα έπρεπε να είναι η μετανάστευση.
* Το καλοκαίρι του 2005 πήγα στις περιοχές Chiapas και Tapachula του Μεξικού με φίλους για να κάνουμε έρευνα από πρώτο χέρι. Μιλήσαμε με αστυνομικούς. Πήγαμε στις φυλακές να δούμε μέλη συμμοριών που συμμετείχαν στο λαθρεμπόριο μεταναστών. Πήγαμε στα σύνορα, επισκεφτήκαμε μετανάστες σε σταθμούς τρένων, σε μάντρες και καταφύγια, μεταξύ των οποίων και σε ένα ειδικά σχεδιασμένο για μετανάστες που είχαν τραυματιστεί σε τρένα, π.χ. 16χρονοι που είχαν χάσει τα πόδια τους. Πρόκειται για ανθρώπους που πήγαιναν βόρεια σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, όμως, αφού τραυματίστηκαν, δεν το κατάφεραν ποτέ.
* Οι μετανάστες που γνώρισα ήξεραν ότι το ταξίδι, και η ζωή που κυνηγούσαν, επρόκειτο να είναι δύσκολα. Δεν συνάντησα κανέναν που να πίστευε ότι οι δρόμοι θα ήταν στρωμένοι με χρυσάφι στις ΗΠΑ. Δεν είναι αυτή η άποψη που έχει ο κόσμος πλέον. Το ταξίδι τους γίνεται πλέον με σκοπό την επιβίωση.
* Η ταινία έχει να κάνει με καθημερινούς ανθρώπους της εποχής μας. Ζουν τις ζωές τους και έχουν πάρει την απόφαση να ψάξουν για κάτι καλύτερο. Ο Σμάιλι προσπαθεί να ενσωματωθεί σε μια ομάδα. Έχοντας μεγαλώσει με τη γιαγιά του, δεν είχε καθόλου επιρροές από αντρικές φιγούρες. Ο Κάσπερ, ως μέλος της συμμορίας Μάρα, είναι το παράδειγμά του. Ίσως να υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που κάθε παιδί γίνεται μέλος μιας συμμορίας, όμως η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Ο Κάσπερ και η Σάιρα προσπαθούν να δημιουργήσουν τις οικογένειες που δεν είχαν ποτέ. Αυτό το θέμα είναι αντίθετο με τον κόσμο των μεταναστών και των συμμοριών. Όταν οι δυο νέοι συναντιούνται, μια εμπιστοσύνη χτίζεται ανάμεσά τους σιγά σιγά.


Δηλώσεις των Πρωταγωνιστών

Πολίνα Γκαϊτάν (Σάιρα): Όταν διάβασα το σενάριο, κατάλαβα ότι είχα πολλά κοινά με τη Σάιρα. Ταυτίστηκα με τα συναισθήματά της, ιδιαίτερα με το πώς αισθανόταν απέναντι στον πατέρα της. Είναι συναισθηματική αλλά και δυνατή την ίδια στιγμή, μπορεί να συγκρατείται. Αρχίζει να αισθάνεται κάτι για τον Κάσπερ και νομίζει ότι μπορεί να τον βοηθήσει και να του προσφέρει μια καλύτερη ζωή.
Υποδυόμενη τη Σάιρα, έβαλα πολλά στοιχεία από τον εαυτό μου, γι' αυτό και την έκανα πολύ "δική" μου. Όχι με την έννοια "Τι θα σκεφτόμουν εγώ;", αλλά με το σκεπτικό "Τι θα έκανα αν έπρεπε να πάω ένα τόσο μεγάλο ταξίδι με τον πατέρα μου με το τρένο;". Δεν είχα ποτέ ταξιδέψει με τρένο, πόσο μάλλον στην οροφή του, οπότε η εμπειρία ήταν γεμάτη αδρεναλίνη.
Δεν ήξερα πώς οι μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής διασχίζουν τα σύνορα με το τρένο και τι ακριβώς περνούν. Είδαμε αρκετά σχετικά βίντεο στη διάρκεια των γυρισμάτων, μεταξύ των οποίων και με μετανάστες που διέσχιζαν ποταμούς.
Εμείς οι Μεξικάνοι παραπονούμαστε πολύ για το πώς μας μεταχειρίζονται στις ΗΠΑ, όμως δεν βλέπουμε πώς συμπεριφερόμαστε εμείς στους κατοίκους της Κεντρικής Αμερικής.

Έντγκαρ Φλόρες (Κάσπερ): Ο Κάσπερ γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί ποτέ με ησυχία, αφού ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος κι αν βρεθεί, μπορεί να εμφανιστεί κάποιος που θα του απειλήσει τη ζωή. Το μόνο καλό πράγμα που μπορεί να κάνει στη ζωή του είναι να βοηθήσει τη Σάρα να περάσει στις ΗΠΑ. Δεν έχει τίποτα να χάσει.
Στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ποτέ να συμμετάσχω σε ταινία. Και τώρα το έχω κάνει ήδη μια φορά. Πρέπει να ευχαριστήσω τον Θεό. Ανακάλυψα κάτι για το οποίο είμαι παθιασμένος: το να ενσαρκώνω τη ζωή κάποιου άλλου, κάνοντάς τη δική μου. Αυτό με γεμίζει με ζωή. Έτσι τώρα το όνειρό μου είναι να γυρίσω τη δική μου ταινία.

Κριστιάν Φερέρ (Σμάιλι): Προκειμένου να υποδυθώ τον Σμάιλι, έπρεπε να μάθω κάποια από τα συνθηματικά της συμμορίας Μάρα, πώς μιλούν, κινούνται και περπατούν. Ο Κάρι Φουκουνάγκα με βοήθησε, γιατί έκανε μεγάλη έρευνα- επισκέφτηκε τη συμμορία των Μάρα. Μας είπε για τα τατουάζ τους και μας έδειξε ένα σχετικό ντοκιμαντέρ.
Οι άνθρωποι ζουν σε μια κοινωνία όπου ίσως αυτοί και οι οικογένειές τους απειλούνται. Έτσι μπαίνουν στη συμμορία γιατί πιστεύουν ότι, αν το κάνουν, θα είναι πιο ασφαλείς, ότι οι Μάρα θα τους προσέξουν.
Η πιο δύσκολη σκηνή μου ήταν όταν έπρεπε να κλάψω. Ο Σμάιλι είναι λυπημένος γιατί τον χτύπησαν, όμως είναι ευτυχής γιατί ανήκει στους Μάρα. Έτσι αισθάνεται πόνο και ευτυχία την ίδια στιγμή. Υποδυόμενος τον Σμάιλι, έπρεπε να γίνω επιθετικός. Ήταν ακόμη ένα στοιχείο μου που δεν ήξερα ότι υπήρχε.