To “Battle of the Year” είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες του break dance, ένα ετήσιο τουρνουά που προσελκύει τις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Κι όμως, η Αμερική, η χώρα απ’ όπου προέρχεται το συγκεκριμένο χορευτικό στυλ δεν έχει κερδίσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Το πρώην b-boy (breaker boy, όπως αποκαλούνται οι χορευτές) και νυν άρχοντας της Hip Hop, Dante έχει βάλει σκοπό να αποκαταστήσει τη φήμη της αμερικάνικης break dance κουλτούρας κι επιστρατεύει τον σκληροτράχηλο Blake (Josh Holloway), έναν πρώην προπονητή μπάσκετ, για να αναλάβει την ομάδα του. Πιστεύοντας στη θεωρία ότι ο κατάλληλος προπονητής μπορεί να κάνει οποιαδήποτε ομάδα να φτάσει στην κορυφή, οι δυο τους δημιουργούν μια Dream Team με τα καλύτερα b-boys της χώρας. Έχοντας μόνο 3 μήνες στη διάθεση του μέχρι τους αγώνες, ο Blake πρέπει να εφαρμόσει όλες τις τακτικές που ξέρει για να δέσει τα δώδεκα ταλαντούχα άτομα σε μία ομάδα που θα φέρει πίσω στην Αμερική το τρόπαιο που της αξίζει.

Εμπνευσμένο από το πραγματικό παγκόσμιο πρωτάθλημα break dance που γίνεται κάθε χρόνο στη Γαλλία, το Στη Μάχη του Χορού είναι μια τρισδιάστατη ταινία, η οποία φιλοδοξεί να αιχμαλωτίσει τη ζωντάνια και τον παλμό του απαιτητικού χορευτικού στυλ που γεννήθηκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Με πρωταγωνιστές τον Josh Holloway (Lost) και τον σταρ της R&B Chris Brown, η ταινία εμπνέεται όχι μόνο από τις ηλεκτρισμένες χορευτικές φιγούρες της εντυπωσιακής χορευτικής σκηνής, αλλά κι από την ανάγκη των χορευτών να αποδείξουν την αξία τους στην κοινωνία και στις ίδιες τις οικογένειες τους.


Σχετικά με την ταινία
Το breakdance είναι ένα πρωτοποριακό και μάλλον αθλητικό είδος χορού που γεννήθηκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ‘70 και έγινε μία από τις ακρογωνιαίες λίθους της χιπ χοπ κουλτούρας, μαζί με τη ραπ, τα γκραφίτι και τους djs. Παρ΄ όλο που συνέχισε τη σταδιοδρομία του σε πολλές χώρες του κόσμου, το break dance έχασε την αίγλη του στην Αμερική, όπως αποκαλύπτεται στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Lee Benson με τίτλο Planet B-boy (2007). Σήμερα, οι βασικές κινήσεις που ξεκίνησαν πριν από 30 χρόνια έχουν εξελιχθεί σε ένα εκλεπτυσμένο και ακροβατικό είδος χορού που συγκρίνεται με ολυμπιακό άθλημα.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, το b-boying προέκυψε μέσα από την ανάγκη των νέων του Bronx να εκφραστούν μέσα από τον χορό. « Όπου υπάρχει, εκπροσωπεί τους αδικημένους, οπότε και εξηγείται γιατί έχει υιοθετηθεί από τόσες πολλές κουλτούρες. Δίνει μια προοπτική στα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε σχολές χορού».
Το ντοκιμαντέρ του Lee εμβαθύνει στη διεθνή σκηνή του συγκεκριμένου χορευτικού στυλ στην Ιαπωνία, Γαλλία, Γερμανία, Νότια Κορέα και φυσικά Αμερική. Χρησιμοποιώντας το ως αφετηρία, ο σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει μια ταινία που διαφοροποιείται από τις τυπικές ταινίες με θέμα τον χορό. «Οι σύγχρονες ταινίες με θέμα τον χορό ακολουθούν μια φόρμουλα. Μπαλαρίνα συναντά χορευτή του δρόμου. Αυτός της μαθαίνει τα κόλπα και εκείνη τον εκπολιτίζει. Αυτή η ιστορία έχει ξεπεραστεί, οπότε ήταν το τελευταίο πράγμα που θέλαμε να κάνουμε. Σκεφτήκαμε να κάνουμε μια ταινία για σπορ, που ταιριάζει απόλυτα. Είναι μια ταινία για τον ανταγωνισμό και τους ελίτ χορευτές» εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Ο Lee συγκρίνει το break-dance με το ροκ εν ρολ, που γεννήθηκε τη δεκαετία του πενήντα. «Ήταν αμιγώς αμερικάνικο, ξεφύτρωσε από το πουθενά και σόκαρε. Μετά διαδόθηκε σε όλον τον κόσμο, πήρε άλλες προεκτάσεις από διαφορετικές κουλτούρες και επέστρεψε στην Αμερική. Το χιπ χοπ έχει τη δύναμη του ροκ. Εκπροσωπεί τα νιάτα. Γι’ αυτό εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο».
Και όπως συμβαίνει με το ροκ εν ρολ, είτε το αγαπάς είτε το μισείς, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη. «Τα καλύτερα b-boys έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτό. Παίρνουν έμπνευση από τις προσωπικές του εμπειρίες και ιδέες. Κάτι που μου αρέσει πολύ είναι ότι δεν πιστεύουν ότι διάλεξαν το break-dance, αλλά ότι αυτό τους διάλεξε».
Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Josh Holloway (Lost), ο οποίος παραδέχεται ότι από τότε που ήταν μικρός έβρισκε το break dance συναρπαστικό. «Μου άρεσε πάντα, αλλά ποτέ δεν χόρεψα δημόσια. Στην ομάδα μπάσκετ μου, είχαμε μερικά πολύ καλά b-boys και μάλιστα είχαμε συμπεριλάβει μερικές φιγούρες στην προθέρμανση. Όταν είδα το ντοκιμαντέρ, μου έκανε εντύπωση πόσο έχει εξελιχθεί αυτό το είδος» παραδέχεται ο ηθοποιός.
«Τα πράγματα που μπορούν να κάνουν με το σώμα τους είναι απίστευτα, το ίδιο και η ενέργεια και το πνεύμα τους. Ως θαυμαστής του συγκεκριμένου είδους, έμεινα άφωνος από το τι έκαναν οι χορευτές της ταινίας. Ήταν σαν να ήμασταν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Και ο Benson έχει πολύ πάθος και βαθειά γνώση για το θέμα. Δεν έκανε απλά μια ταινία για τον χορό. Προσπαθεί να πει κάτι ουσιαστικό για αυτή την κουλτούρα και την προέλευση της» σχολιάζει ο ηθοποιός.