Η έκλειψη της 8ης Φεβρουαρίου του ’62 τους βρίσκει όλους στις ταράτσες όπου με κεριά στα χέρια είναι έτοιμοι να την παρακολουθήσουν.
Καθώς ο ήλιος σκοτεινιάζει και εξαφανίζεται, εξαφανίζεται και η γραμματέας του Σαρτόρι, η Ολυμπία και εμφανίζεται στη Ρώμη, η Καρολίνα, η αγαπημένη του Αντρέα. Και οι δύο απορροφημένοι από τη μόδα του υπαρξισμού. Ο αγώνας για τη ζωή ντύνει στα μαύρα όλους τους νέους, και μια αδιαθεσία δεν επιτρέπει στον Κάρλο να απολαύσει μια φέτα βοδινού την ώρα που ο νεαρός αντικομφορμιστής καθηγητής Ενρίκο Ταβαρέλλι θέτει στους μαθητές του βασικά ερωτήματα. Ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Ερωτήματα στα οποία ο Αντόνιο ξέρει να απαντά πολύ απλά. (Ονομάζεται Αντόνιο Ντέντιτσι, έρχεται από το μαγαζί και πηγαίνει στο σπίτι), που κάνουν, όμως, την Τίττι να συνειδητοποιήσει ότι μένει κλεισμένη σε έναν κόσμο πολύ περιορισμένο για εκείνη. Η Καρολίν, αντίθετα, μοιάζει να βρίσκει αυτόν τον κόσμο πανέμορφο κι αρραβωνιάζεται με τον Αντρέα. Γοητεύουν τους πάντες, ακόμα και την Τίττι που μια μέρα τη βρίσκουν σε μια κατοικία στην εξοχή μαζί με ένα άλλο αγόρι, τον Γκουίντο Αλμπινάτι, πλούσιο και όμορφο όπως εκείνη. Ούτε και η ζεστασιά της οικογένειάς της καταφέρνει να κατευνάσει την ανησυχία της που την οδηγεί και πάλι στην αβεβαιότητα, και αναζητά κάποιον να της εξηγήσει πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος. Αυτό ο κάποιος θα ήθελε να ήταν ο Κάρλο, και να μεταμορφωθεί για χάρη της σε αστροναύτη, αλλά τον προλαβαίνει το Γιούρι Γκαγκάριν εκείνο τον Απρίλη, κι από το διάστημα λέει σε όλους ότι ο κόσμος είναι πανέμορφος.