Το Γράψε Λάθος, είναι η ιστορία μιας μεγάλης διαμάχης μεταξύ ενός πατέρα και του γιου του. Εκκεντρικοί καθηγητές και οι δύο, έχουν αφιερώσει τις ζωές τους στη δουλειά. Ο πατέρας πεισματάρης καθαρολόγος, που φοβάται το κατεστημένο. Ο γιος του, Ούριελ, αναζητά συνεχώς την αναγνώριση.
Μια μέρα, τα πράγματα αλλάζουν. Οι δύο άντρες αλλάζουν θέσεις, όταν ο πατέρας μαθαίνει ότι πρόκειται να λάβει το πιο σεβαστό βραβείο, που υπάρχει. Η απεγνωσμένη ανάγκη του γιου για αναγνώριση προδίδεται, η ματαιοδοξία του εκτίθεται. Ο Ούριελ είναι κατακλυσμένος από περηφάνια και φθόνο. Θα σαμποτάρει τη δόξα του πατέρα του;
Το Γράψε Λάθος, είναι η ιστορία ενός παράλογου ανταγωνισμού, του θαυμασμού και φθόνου για ένα υπόδειγμα ανθρώπου, που φέρνει πατέρα και γιο σε μια τελικά και πικρή αντιπαράθεση.

Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών 2011
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας

Το Ταλμούδ
Ταλμούδ ονομάζεται το σύνολο των εβραϊκών κειμένων, που γράφτηκαν στη Παλαιστίνη και τη Βαβυλώνα περί το 200-500 μ.χ. Μετά την καταστροφή του Ναού το 70 μ.Χ., οι ραβίνοι της Παλαιστίνης, συγκέντρωσαν κάποιες προφορικές διδασκαλίες σε ένα πρώτο κείμενο. Καθώς όμως αύξανε ο διωγμός των Ιουδαίων της Παλαιστίνης, που συνοδευόταν από άνοδο του χριστιανισμού σε πολιτική δύναμη, το κέντρο της Ταλμουδικής ανάπτυξης μετακινήθηκε στη Βαβυλώνα, που βρισκόταν σε ασφάλεια έξω από τα όρια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έτσι πραγματοποιήθηκε η παραγωγή δύο Ταλμούδ, σε δύο αυτοτελείς μορφές-παραλλαγές: το Μίσνα, το Ταλμούδ της Βαβυλώνας, που είναι το μεγαλύτερο σε έκταση από τα δύο (περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο) και πολύ πλουσιότερο σε περιεχόμενο. Γράφτηκε στις εβραϊκές σχολές της Βαβυλώνας στην αραμαϊκή γλώσσα και ολοκληρώθηκε περίπου το 400 μ.Χ. και το Γκεμάρα, το Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ ή Παλαιστινιακό, είναι μικρότερο σε έκταση από το Ταλμούδ της Βαβυλώνας και θεωρείται υποδεέστερο του. Είναι γραμμένο στα αραμαϊκά και δίνει χρήσιμες πληροφορίες για τη ζωή των Εβραίων της Παλαιστίνης τους πρώτους πέντε μετά Χριστού αιώνες. Ολοκληρώθηκε περίπου το 500 μ.Χ.

Τα ταλμουδικά κείμενα επεξεργάστηκαν και μεταφέρθηκαν προφορικά. Γράφτηκαν σε χειρόγραφα για εκατοντάδες χρόνια, μέχρι που τελικά τυπώθηκαν κατά την εκτυπωτική επανάσταση το 15ο και 16ο αιώνα.

Οι ταλμουδικές σπουδές, είναι μια απόπειρα προσέγγισης των κειμένων αυτών με αντικειμενική ματιά, εφαρμόζοντας διάφορα ακαδημαϊκά εργαλεία κριτικής. Ξεκίνησε στα γερμανικά πανεπιστήμια το 19ο αιώνα, ως μέρος μιας γενικότερης τάσης γνωστής ως «Ιουδαϊκές Σπουδές», και συνεχίζεται σήμερα σε αναρίθμητα πανεπιστήμια παγκοσμίως. Οι σπουδές επιχειρούν να αναζητήσουν το ιστορικό φόντο των κειμένων αυτών, την καθημερινότητα που απεικονίζουν, τα γλωσσικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, τις πηγές και πολλά άλλα. Επίσης, προσπαθούν να αναδημιουργήσουν τα κείμενα αυτά.

Ένα από τα θέματα που κάνει τις ταλμουδικές σπουδές μια ασταθή περιοχή, ακόμη κι αμφιλεγόμενη σε ένα βαθμό, είναι η ακαδημαϊκή ανάλυση κειμένων που μπορεί να θεωρούνται ιερά. Ο βασικός σκεπτικισμός βασίζεται στην αξιοπιστία του κειμένου, την επεξεργασία από τις πολλές διαφορετικές απόψεις που μπορεί να καταγραφούν, που έρχονται σε αντίθεση με τις κλασικές υποθέσεις που έγιναν στα βάθη των αιώνων, και προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα ακόμη και στη σημερινή παραδοσιακή κοινωνία.


Το Τμήμα Ταλμούδ στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο – η Σχολή της Ιερουσαλήμ

Το Τμήμα Ταλμούδ, ήταν ένα από τα οχτώ τμήματα που καθιερώθηκαν με την ίδρυση του Εβραϊκού Πανεπιστημίου το 1928, και υπάρχει έως και σήμερα. Ανάμεσα στους λέκτορες που έχουν διδάξει στο τμήμα αυτό βρίσκονται και τεράστιες προσωπικότητες όπως οι Saul Liberman, E.S. Rosenthal, E.E. Urbach, Israel Ta-Shma και πολλοί άλλοι.

Η Σχολή της Ιερουσαλήμ, επικεντρώνεται στην αναδημιουργία των ταλμουδικών κειμένων. Υπάρχει μια γενικότερη αμφιβολία για την αξιοπιστία των κειμένων που έχουν σωθεί στο πέρασμα των χρόνων, οπότε προκειμένου να γίνει οποιαδήποτε ανάλυση τους, θεωρείται απαραίτητο πρώτα να αναδημιουργηθούν τα πρωτότυπα κείμενα.

Αυτή η μελέτη του κειμένου, γνωστή ως «φιλολογία», απαιτεί ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Ο ερευνητής πρέπει να συγκεντρώσει φωτογραφίες από τα υπάρχοντα χειρόγραφα, κάποια από τα οποία είναι θαμμένα σε παλιές βιβλιοθήκες και υπόγεια σε όλο τον κόσμο, και να διεξάγει μια πολύ προσεκτική σύγκριση λέξη προς λέξη.

Ο βαθμός εξοικείωσης των ερευνητών της Σχολής της Ιερουσαλήμ με τα κείμενα είναι βαθύτερος από οποιονδήποτε άλλο. Τους οδηγεί μια ασυμβίβαστη πίστη στο πρωτότυπο κείμενο. Θεωρούν τις μελέτες τους ως τη βάση για όλες τις μελλοντικές μελέτες των ταλμουδικών κειμένων, αν και οι προσπάθειες τους συχνά θεωρούνται περιττές.
Το Τμήμα Ταλμούδ, για το λόγο αυτό προσελκύει πολύ λίγους σπουδαστές, σε σχέση με τα υπόλοιπα τμήματα. Και μεταξύ των λίγων σπουδαστών, κάποιοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν εξαιτίας των υψηλών απαιτήσεων. Παρόλα αυτά, οι σπουδές αυτές είναι καταξιωμένες και αναγνωρισμένες παγκοσμίως.

Οι κριτικοί της Σχολής της Ιερουσαλήμ, ισχυρίζονται ότι η υπερβολική προσήλωση στη λεπτομέρεια απομακρύνει τους μελετητές από την καθολική εικόνα των κειμένων, κι ότι τα μέλη της είναι μια αλαζονική κλίκα που έχει χάσει τη σημασία της.


Το Βραβείο του Ισραήλ

Το Βραβείο του Ισραήλ, δίνεται από το 1953 σε εξέχοντες πολίτες στις εξής κατηγορίες: 1) ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, 2) φυσικές επιστήμες, 3) τέχνες και 4) συνεισφορά στο έθνος. Το υπουργείο Παιδείας επιλέγει τους παραλήπτες αυτών των βραβείων, αφού γίνει η αρχική επιλογή από μια επιτροπή ειδικών σε κάθε πεδίο. Το βραβείο παραδίδεται κάθε χρόνο σε μια ειδική τελετή την Ημέρα Ανεξαρτησίας.
Κάθε πολίτης μπορεί να προτείνει κάποιον για το βραβείο, έως ότου ξεκινήσουν οι συζητήσεις της επιτροπής. Φυσικά κάποιος δεν προτείνει τον εαυτό του. Οι ταυτότητες των πολιτών που κάνανε τις υποδείξεις παραμένουν ανώνυμες ακόμη και μετά τη βράβευση.