Η ταινία «Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων» του Νίκου Γραμματικού είναι μία κινηματογραφική περιπέτεια βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη. Διαδραματίζεται στους δρόμους της σύγχρονης Αθήνας και παίρνει τη μορφή μιας συναρπαστικής, σχεδόν αστυνομικής έρευνας, στην οποία ντετέκτιβ δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον σκηνοθέτη.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, γινόμαστε μάρτυρες αποκαλυπτικών διαλόγων με σεναριογράφους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς και δίνουμε το «παρών» σε ακροάσεις και πρόβες. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι βιώνουμε συνεντεύξεις με ανθρώπους στο δρόμο που προκαλούν δέος. Σε αυτή την ανένταχτη σε «είδος» ταινία, το κλασικό κείμενο του Ευριπίδη βρίσκεται στον πυρήνα του εγχειρήματος και με έναν μαγικό τρόπο, μετουσιώνεται σε αιχμή του δόρατος και αποδεικνύει με καθοριστικό τρόπο το πόσο σύγχρονο είναι το έργο του Ευριπίδη. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούμενοι, εμφανίζεται στην έρευνα με απρόβλεπτο τρόπο ο Ιάσονας, ο οποίος γίνεται δίαυλος για «να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα» και να υπογραμμίσει με εμφατικό τρόπο ότι το έργο είναι όχι μόνο διαχρονικό και επίκαιρο, αλλά δίπλα μας. 

Στηριζόμενος στην παραδοχή του Ευριπίδη πως «το θυμικό είναι ισχυρότερο από τη λογική», ο Νίκος Γραμματικός βυθίζεται, με αλαζονεία, όπως ομολογεί ο ίδιος, στην τραγωδία της Μήδειας για να ξεπεράσει ένα προσωπικό θλιβερό γεγονός. Χωρίς σενάριο στην αρχή και ύστερα από μια «μάχη» επτά χρόνων, καταθέτει μια ταινία όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και έρευνας, διαρκώς μετατοπίζονται. Το Χορό απαρτίζουν μαθήτριες της Δραματικής Σχολής Δήλος, ενώ επιστημονικός σύμβουλος ήταν ο Καθηγητής Φιλολογίας στο ΑΠΘ, Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, ο οποίος και εμφανίζεται στην ταινία. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων έγιναν στη Σαλαμίνα, τόπο καταγωγής του σκηνοθέτη.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Γεννήθηκα στη Σαλαμίνα. Πιτσιρικάς έπαιζα κρυφτό σ’ ένα σπήλαιο, που αργότερα έμαθα ότι ήταν το σπήλαιο του Ευριπίδη. Κάπου στη δεκαετία του ’80, ένας Ιάπωνας ναυπηγός εμφανίστηκε στη Σαλαμίνα για να προσκυνήσει τα χώματα, όπου είχε γεννηθεί ο Ευριπίδης. Μαζί με κάποιους φίλους τον συνοδέψαμε στο όρος Αιγάλεω, γιατί επέμενε να δει το σημείο απ’ όπου παρακολούθησε ο Ξέρξης τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο άνθρωπος αυτός απήγγειλε τη Μήδεια στο πρωτότυπο (!), εικόνα που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου – εικόνα που «τρύπωσε» στην 3 η μεγάλου μήκους ταινία μου, τους Απόντες. Κατά κάποιον τρόπο πάντοτε ήθελα να μεταδώσω και στους άλλους αυτό που είχα μέσα μου για τον Ευριπίδη. Το ερέθισμα μού το έδωσε το ντοκιμαντέρ Looking for Richard του Αλ Πατσίνο. Με ένα ανάλογο σκεπτικό ζήτησα από στενούς μου συνεργάτες και φίλους από το παρελθόν – τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τη Γιούλα Ζωϊοπούλου, τον Βαγγέλη Μουρίκη, τον Κωστή Γκίκα - να με ακολουθήσουν σ’ αυτό το ταξίδι, στην αναζήτηση της Μήδειας: Ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που θα μας χρησιμέψει ως όχημα για να «ανακαλύψουμε» ξανά το έργο, προσεγγίζοντάς το από διαφορετικές γωνίες, να το κάνουμε κομμάτια και να το ανασυνθέσουμε, να διατυπώσουμε τι είναι τελικά αυτό που μπορεί να μας συγκινεί ακόμα και σήμερα και να το μοιραστούμε με τους άλλους.

Πρόθεση του σκηνοθέτη
Πρόθεσή μας είναι να «κινηματογραφήσουμε» το λόγο του Ευριπίδη, να αποδείξουμε ότι τα θέματα που εξερευνά στην τραγωδία του Μήδεια είναι διαχρονικά, να προσπαθήσουμε να «κοιτάξουμε» μέσα από τους ήρωες του έργου και, αν τολμάμε, να διδαχτούμε από τα λάθη τους.

Η θέση του αδύναμου ενώπιον της Αρχής (Μήδεια: «Κρέοντα, μη με φοβάσαι»). Ο ρόλος του Ξένου (η Μήδεια είναι αδύναμη μπροστά στον βασιλιά Κρέοντα για τον επιπρόσθετο λόγο ότι είναι Ξένη).
Ο λόγος της τιμής, η δύναμη, ο πλούτος, το πάθος ή η λογική.
Η εκδίκηση είναι ένα άλλο κυρίαρχο θέμα στο έργο του Ευριπίδη.
Εσωτερική σύγκρουση: η Μήδεια βιώνει το χειρότερο είδος ψυχικής πάλης που ένας άνθρωπος μπορεί να βιώσει.
Ευτυχία/καταξίωση: ένα από τα κύρια σημεία εστίασης του έργου είναι η σύγκρουση μεταξύ του «ορθολογιστή» Ιάσονα και της «κυριευμένης από τα πάθη της» Μήδειας, που αγγίζει ένα από τα σύγχρονα διλήμματα για το αν η οικογενειακή ευτυχία μπορεί να συνυπάρξει με την κοινωνική καταξίωση.

Η κινηματογράφηση του ντοκιμαντέρ έγινε στους δρόμους της σύγχρονης Αθήνας και η δραματοποίηση του έργου έγινε σε διάφορες άλλες περιοχές, όπως σ’ ένα λατομείο δίπλα σ’ ένα νεκροταφείο πλοίων, στο ίδιο ακριβώς σημείο, όπου το 480 π.Χ. έλαβε χώρα η μάχη της Σαλαμίνας, ακριβώς την ίδια μέρα που σύμφωνα με το μύθο γεννήθηκε ο Ευριπίδης.