Ένας νεαρός (Ντέρικ ντε Μάρνι) συλλαμβάνεται για το φόνο μιας πλούσιας και διάσημης γυναίκας, η οποία στραγγαλίστηκε με τη ζώνη του αδιάβροχού του. Ο ίδιος υποστηρίζει οτι είναι αθώος και πως την ημέρα του φόνου εκλάπη το αδιάβροχό του. Θα το σκάσει από τη φυλακή και με τη βοήθεια της κόρης του διευθυντή της αστυνομίας (Νόβα Πίλμπιμ), που θα πεισθεί για την αθωότητά του, θα ψάξει να βρει τον ένοχο. Οι έρευνές του θα τον οδηγήσουν σ’ένα ζητιάνο που φορά το αδιάβροχο, εκείνος, όμως, θα του πει ότι του το έδωσε κάποιος που είχε ένα τικ στο μάτι. Το ζευγάρι θα ψάξει να βρει μέσα στη σάλα ενός ξενοδοχείου το δολοφόνο, αλλά είναι τρομερά δύσκολο μέσα σε τόσο πλήθος. Ο φακός της κάμερας θα κινηθεί από τη γενική εικόνα της σάλας προς τη πλευρά της ορχήστρας που παίζει, θα την πλησιάσει και θα καταλήξει στο γκρο πλάνο του ματιού του ντράμερ που τρεμοπαίζει ( πρόκειται για ένα εκπληκτικό πλάνο-σεκάνς, που στη συνέχεια θα επαναληφθεί με την ίδια λογική και σε άλλες ταινίες του Χίτσκοκ ). Αντιλαμβανόμενος ότι ψάχνουν να τον βρουν , θα γίνει νευρικός στο παίξιμό του, θα λιποθυμήσει, η γυναίκα θα τρέξει κοντά του να τον βοηθήσει κι έτσι θα πάρει είδηση ποιός είναι.
