Η Μαρί, 40 χρονών, ξυπνάει ένα πρωί πιστεύοντας ότι είναι μόλις 25. Ξαφνικά, 15 χρόνια από τη ζωή της έχουν διαγραφεί από την μνήμη της. Καταξιωμένη πλέον επαγγελματικά και μητέρα ενός γλυκύτατου αγοριού, η Μαρί προσπαθεί να αντιληφθεί τι ακριβώς έχει συμβεί σ’ αυτό το διάστημα. Σταδιακά, αρχίζει να καταλαβαίνει με το πιο δυσάρεστο τρόπο ότι οι τίτλοι τέλους έχουν αρχίσει να πέφτουν για το μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της. Τις απομένουν μόνον τέσσερις μέρες για να καταφέρει να διορθώσει τα σοβαρά λάθη της ενήλικης ζωής της. Θα μπορέσει άραγε να τα καταφέρει;

ΖΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Η Μαρί (Ζιλιέτ Μπινός), μια πανέμορφη κοπέλα που γνωρίζουμε σ’ ένα καλοκαίρι της νιότης της, ξυπνά 15 χρόνια αργότερα σε ένα υπερπολυτελές διαμέρισμα στο Παρίσι. Είναι πλέον μητέρα ενός παιδιού και παντρεμένη με τον νεανικό της έρωτα, τον ανεξήγητα ψυχρό και εχθρικά ανέκφραστο Πολ (Ματιέ Κασοβίτς). Δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται αυτή η επιλεκτική αμνησία, αλλά ούτε και τις αιτίες της απόμακρης συμπεριφοράς του κοντινού της περίγυρού προς το πρόσωπό της. Η Μαρί αποξενωμένη πλέον από την ίδια την ενήλικη ζωή της, προσπαθεί να τη διορθώσει με τις εκρήξεις ενός μικρού παιδιού και τη νοσταλγία ενός ταξιδιώτη. Χαμένη μέσα στο λαβύρινθο μιας δυσάρεστης πραγματικότητας που η ίδια έχει δημιουργήσει, η μετανοημένη σαραντάρα θα πρέπει να ξεκινήσει τα πάντα από την αρχή: Nα γίνει μια στοργική μητέρα, να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη μητέρα της, να θυσιάσει κάποια από τα προνόμια της επαγγελματικής επιτυχίας προς όφελος της οικογενειακής θαλπωρής και πάνω από όλα να επαναδιεκδικήσει με κάθε τρόπο τον παραμελημένο σύζυγό της. Καμία αλλαγή στη ζωή μας όμως δεν έρχεται χωρίς εντάσεις και απογοητεύσεις, προτού οι προσωπικές μας θυσίες αποδώσουν καρπούς…


ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Η βραβευμένη από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου για την συγκλονιστική ερμηνεία της στο «Προσκύνημα στη Λούρδη», Σιλβί Τεστί, επιχειρεί το πρώτο της σκηνοθετικό βήμα. Διασκευάζει συγγραφικά και μεταφέρει στην οθόνη το ομότιτλο μυθιστόρημα της Φρεντερίκ Ντεγκέλ, μια μοναδική ιστορία έρωτα και αμνησίας. Έχει μάλιστα την τύχη να διαθέτει στην παρθενική της σκηνοθετική προσπάθεια ένα μοναδικό πρωταγωνιστικό δίδυμο: Την ντίβα του γαλλικού σινεμά Ζιλιέτ Μπινός και τον αειθαλή έφηβο-αμφισβητία Ματιέ Κασοβίτς. Μέσα από το μυστηριώδες τετ-α-τετ μεταξύ του αλλοτριωμένου παλιού και του αυθόρμητου νέου εαυτού της, η καλύτερη Γαλλίδα ηθοποιός των τελευταίων δεκαετιών σαγηνεύει για μια ακόμη φορά το κοινό με την ερμηνεία της. Δίπλα στην Ζιλιέτ Μπινός βρίσκεται ένας διαφορετικός, ερμηνευτικά ώριμος και αφαιρετικά εκφραστικός, Ματιέ Κασοβίτς, στην καλύτερη εμφάνισή του στην οθόνη από την εποχή της «Αμελί».


Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ ΣΙΛΒΙ ΤΕΣΤΙ ΜΙΛΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «FIGARO»
F: Έχεις υπάρξει ηθοποιός, κωμικός στο θέατρο, μυθιστοριογράφος και τώρα σκηνοθέτης. Τελικά, τι μπορεί να σε σταματήσει;
Σ.Τ.: Η βαρεμάρα, η πλήξη, αν κάτι δεν με ελκύει… Μόνο αυτά με σταματούν.
F: Τι σε συνεπήρε σ’ αυτό το μυθιστόρημα της Φρεντερίκ Ντεγκέλ, «Η Ζωή μιας Άλλης» που μεταφέρεις στην οθόνη;
Σ.Τ.: Η ιστορία καθεαυτή. Είναι κάτι που ο καθένας μας ονειρεύεται… Να έχεις την ευκαιρία να πάρεις απόσταση απ’ τη ζωή σου, για να έχεις την πολυτέλεια να την κρίνεις ορθότερα. Να απαντήσεις με ειλικρίνεια στον εαυτό σου «Αν μπορούσα να γυρίσω στο παρελθόν, τι θα άλλαζα;».
F: Δηλαδή αν ξαναρχίζαμε τη ζωή μας απ’ το μηδέν;
Σ.Τ.: Είναι κάτι περισσότερο από μια απλή επανάληψη. Ως ηθοποιός επαναλαμβάνω έναν ρόλο ασταμάτητα, προσπαθώντας να τον τελειοποιήσω ή αν τον κατευθύνω προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Τα πράγματα, όμως, είναι τελείως διαφορετικά και αδυσώπητα στην πραγματικότητα. Η ζωή μας εκτυλίσσεται αδιάκοπα, χωρίς να έχεις την πολυτέλεια της επανάληψης ή της εκ των υστέρων διόρθωσης. Στην «Ζωή της μιας Άλλης» αυτό που συμβαίνει είναι μαγικό! Η ηρωίδα έχοντας ένα κενό μνήμης 15 ετών αφήνει τα λάθη του παρελθόντος πίσω της, προσπαθώντας να διορθώσει ότι μπορεί… Αυτό της προκαλεί έναν δυσάρεστο ίλιγγο αλλά ταυτόχρονα την εξιτάρει. Φαντάσου να ήμασταν όλοι μια λευκή σελίδα και οι προοπτικές της ζωής μας να παρέμεναν ανοιχτές μπροστά μας…
F: Από ότι έχω καταλάβει η ηρωίδα της ταινίας Μαρί, την οποία ερμηνεύει η Ζιλιέτ Μπινός, έχει μόλις 4 μέρες για να κερδίσει και πάλι τον άντρα της και να ξαναφτιάξει τη ζωή της.
Σ.Τ.: Εγώ θα έλεγα καλύτερα ότι έχει μερικές μόνο μέρες για να ανακτήσει τον γυναικείο εαυτό της! Έχει ξεχάσει οτιδήποτε έχει συμβεί στη ζωή της τα τελευταία 15 χρόνια και έρχεται αντιμέτωπη με το αδυσώπητο ερώτημα, τι θα σκεφτόταν ο 25χρονος εαυτός της για τη σημερινή, ενήλικη ζωή της; Η απάντηση είναι φυσικά ότι δεν θα της άρεσε και μάλιστα καθόλου. Η Μαρί τα τελευταία χρόνια μπορεί να κέρδισε διάφορες μάχες στο πεδίο της κοινωνικής και της επαγγελματικής της ζωής, αλλά έχασε πολλές στην προσωπική της.
F: Γιατί δεν ερμηνεύσατε εσείς την ηρωίδα της ταινίας και εμπιστευθήκατε το ρόλο αυτό στη Ζιλιέτ Μπινός;
Σ.Τ.: Στην αρχή, οι παραγωγοί που είχαν αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου μου πρότειναν να γράψω το διασκευασμένο σενάριο, έχοντας στο νου μου ότι εγώ θα παίξω τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά όσο περισσότερο έγραφα την ιστορία, τόσο λιγότερο ταίριαζε στον εαυτό μου. Ξαφνικά πέρασε από το μυαλό μου η εικόνα της Ζιλιέτ Μπινός. Τη σκεφτόμουν ασταμάτητα. Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα ότι εντελώς υποσυνείδητα έγραφα τον πρωταγωνιστικό ρόλο για εκείνην. Δηλαδή, μια γυναίκα δυναμική και εξαιρετικά όμορφη. Μια πραγματική femme fatale, η οποία όμως όταν χαμογελά μπορείς να διακρίνεις στο πρόσωπό της την αθωότητα ενός κοριτσιού.
F: Το να σκηνοθετεί κανείς είναι τελικά μια δύσκολη διαδρομή;
Σ.Τ.: Θα την παρομοίαζα με μια άγνωστη και αγχώδη εξερεύνηση σ’ ένα μακρύ τούνελ… Αν όμως η βασική ιδέα του φιλμ σε συναρπάζει, τότε όλα γίνονται πιο εύκολα.
F: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε τη ζωή μιας άλλης, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Τ.: Δε θα διάλεγα καμία άλλη. Δε μ’ αρέσουν οι επιλογές που έχουν να κάνουν με το απώτερο μέλλον. Με αγχώνουν. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να κάνω αυτήν την ταινία που έχει τη συγκεκριμένη θεματική. Μου αρέσει να αφήνομαι σε ιστορίες που δεν θα μπορούσα να πρωταγωνιστήσω στην πραγματικότητα, να ταξιδεύω στη φαντασία.


Η ΖΙΛΙΕΤ ΜΠΙΝΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΑΪΤ EXCESSIF.COM
E: Τι σε έκανε να δεχτείς το ρόλο;
Ζ.Μ.: Η απώλεια της μνήμης είναι κάτι τόσο τρομακτικό όσο και εκπληκτικό. H πρώτη εκδοχή του σεναρίου δε με έπεισε. Όμως η Σιλβί Τεστί είχε αποφασίσει ότι ο ρόλος προοριζόταν αποκλειστικά για μένα. Μου είπε «αν δεν παίξεις, δε γυρίζω την ταινία». Αυτό με εξέπληξε και ταυτόχρονα με κολάκευσε. Λίγους μήνες αργότερα διαβάζοντας μια δεύτερη εκδοχή του σεναρίου θέλησα να γευτώ την περιπέτεια της «Ζωής Μιας Άλλης».
E: Πως προετοιμάστηκες για το ρόλο της Μαρί;
Ζ.Μ.: Η προετοιμασία εξαρτάται πάντα από το ρόλο. Είναι η γενικότερη αίσθηση που αποκομίζεις για να συνδέσεις το κορμί με το μυαλό. Στο «Elles» για παράδειγμα, δεν προετοιμάστηκα, για να μπορέσω να το βιώσω με τρόπο πιο αθώο και πιο έντονο τον ρόλο. Όμως στη «Ζωή Μιας Άλλης» προετοιμάστηκα γιατί υπήρχαν κωμικές και δραματικές σεκάνς στο σενάριο . Έπρεπε να βρω τους τόνους που θα ανταποκρίνονταν σε αυτές τις έντονες αποκλίσεις.
E: Έχεις δουλέψει με πολύ μεγάλα ονόματα στο χώρο της σκηνοθεσίας. Υπάρχει διάφορα όταν συνεργάζεσαι με μια σκηνοθέτη που δεν έχει εμπειρία;
Ζ.Μ.: Δεν αντιμετώπισα τη Σιλβί ως αρχάρια, αλλά ως μια ολοκληρωμένη σκηνοθέτη, σεβόμενη όχι μόνο την ίδια και τις ιδέες της. Οι πολύ έμπειροι σκηνοθέτες, σε αφήνουν να κάνεις αυτό που θες. Επεμβαίνουν κυρίως στο μοντάζ και στο σενάριο. Ο Μίκαελ Χάνεκε για παράδειγμα αποτελεί εξαίρεση καθώς απαιτεί πολύ συγκεκριμένα πλάνα, σιωπές, ρυθμούς. Αλλά συνήθως οι σκηνοθέτες με αφήνουν ελεύθερη. Μου έχουν εμπιστοσύνη.
E: Ποια σκηνή σου άρεσε περισσότερο;
Ζ.Μ.: Η τελευταία. Η ηρωίδα δεν πολεμάει πια για να καταφέρει κάτι. Απελευθερώνεται, αφήνεται, χωρίς να προσπαθεί να πείσει… Αυτό το βρίσκω συγκινητικό.
E: Πρώτη φορά παίζεις με τον Ματιέ Κασοβιτς. Πως ήταν ως εμπειρία;
Ζ.Μ.: Κύλησε εύκολα. Θέλαμε και οι δυο να συναντηθούμε κάποιο στιγμή στο πλατό και αυτό επιτέλους συνέβη. Η Σιλβί επαναλάμβανε όλη την ώρα πόσο πολύ της άρεσε να μας βλέπει μαζί. Νομίζω ότι ερωτεύτηκε το ζευγάρι που σχηματίσαμε στην οθόνη. Με τον Ματιέ, η αιδώς, η λεπτότητα και ο αισθησιασμός, εναλλάσσονται αδιάκοπα.
E: Θα θέλατε στο μέλλον να περάσετε πίσω από τις κάμερες?
Ζ.Μ.: Είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένη από τις συνεργασίες μου με σκηνοθέτες, οπότε δεν αισθάνομαι στερημένη ή αδικημένη σε κάτι. Έχω κάποιες ιδέες στο μυαλό μου, αλλά δεν νοιώθω έντονη την ανάγκη να σκηνοθετήσω.