Οι τουρίστες δεν θα αγοράσουν κάτι να πιούνε, κάτι να φάνε, κάποιο αναμνηστικό από το Μουσείο, ομοιώματα, κάρτες, στυλό, τετράδια, δεν θα βγάλουν φωτογραφίες που θα δημοσιεύσουν στα μέσα δικτύωσης και θα κάνουν δωρεάν διαφήμιση στο Μουσείο; Μήπως θα μείνουν πεινασμένοι, διψασμένοι και χωρίς αναμνηστικά; Και τα γύρω καταστήματα; Η πόλη; Μαζί με τα άλλα αξιοθέατα, στο μερίδιο που αναλογεί στο καθένα, γίνονται μαγνήτης τουριστών, μέρος του τουριστικού προγράμματος.

Ο ορισμός του Marketing

Μπαίνουμε στο Youtube, για να ορίσουμε ποιό βίντεο είναι πιο πετυχημένο βασιζόμενοι στα κλικ -αυθαίρετο κριτήριο κάποιες φορές, όχι πάντα, αλλά υφίσταται για τις εταιρείες- . Κάνουμε like και σχόλια στις διαδικτυακές πλατείες, ’’αυθόρμητα’’ πολλές φορές, αφού μας καλλιεργούν το ιδανικό ‘’ ενθουσιασμός για τα πάντα’’ και την άποψη ότι αν δεν συμμετέχεις είσαι εκτός παιχνιδιού και έχεις μείνει πίσω.

Σε μια εποχή όπου Marketing είναι να χαμογελάσεις στο φακό, όπου οι δημοσκοπήσεις γίνονται για να μετρηθούν εξονυχιστικά όλες οι παράμετροι των πωλήσεων και στρέφονται γύρω από το πώς να πουλήσεις συνειδητά και φανερά, κρυφά, υποσυνείδητα, ασυνείδητα, χρησιμοποιώντας κάθε είδους μέσο και τρόπο, θεμιτό ή όχι, όπου κάποια κίνηση του σώματος ή του προσώπου μπορεί να σου στερήσει χιλιάδες τηλεθεατές, όπου μετριέται όχι απλώς τι πουλάει και πως, αλλά και ποιος, μετριέται ακόμη και η επιρροή των ανθρώπων σε άλλους ανθρώπους! -που πάντα υπήρχε, αλλά δεν την μετρούσαμε και σε νούμερα- το επιχείρημα ‘’δωρεάν έκθεση’’ φαντάζει αδύναμο και ανυποψίαστο.

Η εμπορική υπερανάλυση των πάντων που υπάρχει στη σημερινή εποχή, έρχεται από μόνη της να γκρεμίσει το επιχείρημα της ‘’δωρεάν έκθεσης’’ των Γλυπτών.

Το Χρηματιστήριο των Μνημείων

Το ότι η Βρετανική Κυβέρνηση αρνείται να επιστρέψει τα Γλυπτά, αυτό από μόνο του αποδεικνύει την αναγνώριση της αξία τους. Όμως, κάποια μνημεία είναι πιο σημαντικά από άλλα και για αυτόν τον λόγο, πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα. Γιατί της αφαιρέθηκε η καρδιά της, όχι το συκώτι!

Στο Χρηματιστήριο των Μνημείων όλου του κόσμου, η Ακρόπολη και ακόμη περισσότερο τα λεγόμενα ‘’μάρμαρα’’ του Παρθενώνα –σα να λέμε το ξυλόγλυπτο τέμπλο των ναών ‘’ξύλα’’-, αυτά τα κομψοτεχνήματα του ανθρώπινου νου, της χειρουργικής ακρίβειας και των ενδότερων καρδιακών και καλλιτεχνικών διαστάσεων του ανθρωπίνου πνεύματος, θα είχαν μεγαλύτερη αξία από άλλα μνημεία. Δεν έχει σημασία σε ποια θέση θα κατατάσσονταν, αλλά σίγουρα τα κριτήρια της παλαιότητας, της ιερότητας, της ελληνικότητας με ό,τι αυτή συνεπάγεται και της πολιτιστικής μητροπολιτικότητας θα εκτίνασσαν την κατάταξή τους. Ο ταξινομικός και ιεραρχικός νους του ανθρώπου μπορεί να κατατάξει ακόμη και αυτά τα Μάρμαρα, λέγοντας για παράδειγμα ποιό είναι το πιο αγαπημένο του απ’ όλα.

Παράλληλα χρηματιστήρια: Χρηματιστήριο των Συναισθημάτων για τους Έλληνες και Χρηματιστήριο του Πολιτισμού για όλους τους λαούς της γης.

Το ψαράκι της γυάλας

Ποιο έχει περισσότερη αξία; Ένα σπάνιο ψαράκι μέσα στη γυάλα σε κάποιο διαμέρισμα του Λονδίνου ή το ίδιο ψαράκι μέσα στον απέραντο ωκεανό; Και ο ιδιοκτήτης του βέβαια πλήρωσε για να το αγοράσει από τους κυνηγούς του, όπως ο Έλγιν, αλλά συγκρίνεται το ποσό αυτής της αγοράς με το ποσό που θα έδινε κάποιος για να το δει μέσα στον ωκεανό; Δε θα ήταν μεγαλύτερο;

Αν το Βρετανικό Μουσείο τα εκθέτει δωρεάν, στην Ελλάδα πάλι δωρεάν θα εκτίθενται, αφού δε θα κάνουμε καμία αύξηση στο εισιτήριο του Μουσείου αν επιστραφούν, αλλά και να κάνουμε, θα είναι σαν το ψαράκι μέσα στον ωκεανό, που αξίζει να πληρώσει κανείς για να το δει…

Μήπως δεν είναι ‘’ύβρις’’, να παίρνεις τον πίνακα του γείτονα και να τον δείχνεις στη γειτονιά, κόβοντας εισιτήριο; Καλύτερα ‘’δωρεάν’’…

Αν τα Μάρμαρα μοιάζουν εξωτικά στην Αγγλία, στην Ελλάδα δε θα μοιάζουν, αλλά θα είναι ζωντανά. Αν στην Αγγλία μεταφράζονται σε χρήμα, στην Ελλάδα μεταφράζονται σε ψυχική δύναμη και έμπνευση για όλους τους λαούς. Εδώ αποκτούν την σημασία τους, την αίγλη τους, την οικουμενικότητά τους. Εκεί βρίσκονται σε αιχμαλωσία, άχαρα, όπως οι τίγρεις μακριά από τη ζούγκλα.

Η ιερότητα του μνημείου

Λέμε Ιερός Βράχος. Εκτός από μνημείο, είναι ιερό μνημείο, δεν είναι παλάτι, δεν είναι πίνακας, είναι ναός. Κάποιοι άνθρωποι τον δημιούργησαν προς τιμήν της Αθηνάς και του θείου στοιχείου, στο οποίο πίστευαν τότε, βάζοντας κάθε ρανίδα του ‘’είναι’’ τους. Εκεί προσεύχονταν στους θεούς που πίστευαν.

Ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου

Έχουμε δει να καπηλεύονται νομίσματα, αγάλματα, πίνακες… αλλά μετόπες και αετώματα! Να σφάζεις τους μαρμάρινους τοίχους ενός κτίσματος… με πριόνια που έγιναν ειδική παραγγελία στην Κωνσταντινούπολη(melinamercourifoundation.org.gr). Και όλα αυτά να τα δικαιολογείς με φιρμάνια που δε βρέθηκαν ποτέ. Ακόμη και στην κλεπταποδοχή αθωώνεται ο κλεπταποδόχος, μόνο στην περίπτωση της άγνοιας. Ο Έλγιν δεν γνώριζε τι παίρνει και ποιοι είμαστε;

Ένα άλλο επιχείρημα

Και υπάρχει και ένα άλλο επιχείρημα, όχι του νομικού δικαίου, αλλά του ηθικού, που λέει πως σεβόμαστε αυτόν που μας γέννησε. Αυτό το επιχείρημα δε θέλει καμία σφραγίδα για να εγκριθεί, κανένα δικαστήριο για να κριθεί και καμία δημοσκόπηση για να κατευθυνθεί. Πολύ πριν φτάσουμε στις αίθουσες των δικαστηρίων και στο αράδιασμα νομικών επιχειρημάτων, που η κοινή λογική αρνείται να καταλάβει, ας σταθούμε στην φυσική αγάπη που νιώθουν οι άνθρωποι απέναντι στον γονιό που τους φέρθηκε γενναιόδωρα, στη μήτρα που τους κράτησε και στο λίκνο που τους κοίμισε. Η αγάπη όμως δεν επιβάλλεται.

Ο τιμοκατάλογος

Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι δικές μας θεωρητικές κρίσεις, αναλύσεις και συμπεράσματα, όμως έρχεται η πραγματικότητα για να τις επιβεβαιώσει.

Dinner party: 12.000 λίρες

‘’Το Βρετανικό Μουσείο νοικιάζει τις αίθουσες, μεταξύ αυτών και την αίθουσα με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, θεωρώντας ότι αποτελούν ιδανικό περιβάλλον για κοσμικές και επιχειρηματικές συνάξεις... Η είδηση ότι, η «πρόταση» περιλαμβάνεται στην επίσημη μπροσούρα του Μουσείου, προκαλεί σοκ. Το κάπνισμα δεν επιτρέπεται, αλλά επιτρέπεται - επιβάλλεται η κατανάλωση φαγητού και ποτού. Η μπροσούρα έχει και τιμοκατάλογο. Οι τιμές ξεκινούν από 7.000 λίρες για απλή ρεσεψιόν, ενώ υπάρχει και η επιλογή του καθιστού δείπνου προς 12.000 λίρες’’. (thetoc.gr)

Η κάθαρση

Στην αρχαία ελληνική τραγωδία, στο τέλος υπήρχε η κάθαρση. Περιμένουμε από τους από μηχανής Άγγλους να βάλουν τέρμα στα πολιτιστικά μας πάθη.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε. Εμείς οι Έλληνες, που χαρίσαμε τόσες λέξεις σε όλο τον κόσμο και που δε θέλουμε κανείς να μας χρωστάει, γιατί χαρίσαμε με ελευθερία, όπως ένας ψαράς σου χαρίζει ένα τεράστιο ψάρι που μόλις έχει ψαρέψει στη μέση του Αιγαίου. Έτσι απλά… Ρωτήστε τους γλωσσολόγους σας, γιατί έχετε τους καλύτερους στον κόσμο. Εσείς κρατήσατε την αρχαιοελληνική δασεία στη γλώσσα σας με το γράμμα h, μια ελαφρά πνοή για να στολίζει και να καλλύνει ηχητικά τις λέξεις στην αρχή τους, στη ρίζα τους. Επίσης, τη λέξη paranoia, στην οποία εσείς κρατήσατε τη δίφθογγο και την διαβάζετε paranoia, όπως διαβαζόταν στα αρχαία ελληνικά. Εμείς την εξελίξαμε και μονοφθογγίσαμε τη δίφθογγο διαβάζοντας το ο και το ι σαν ένα γράμμα, σαν ‘’ι’’, παράνοια.

Εμείς χιλιάδες χρόνια τώρα χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις με διαφοροποιημένη ή με την ίδια σημασία, όπως τη λέξη ‘’επιστροφή’’.

εικ: peoplenews.gr