Σε πρόσφατη συνέντευξη ο τραγουδιστής δεν δίστασε να συγκλονίσει με τις προσωπικές εξομολογήσεις που έκανε!

Ο λόγος για τον Μηδενιστή, ο οποίος έδωσε πρόσφατα συνέντευξη στην οποία μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και όλες τις ακουχίες που βίωσε!

"Μου έλειψε η γονεϊκή αγάπη. Και η γενικότερη. Όταν μεγαλώνεις μόνος σου και πηγαίνεις στο σπίτι ενός φίλου σου, που είναι εκεί οι γονείς του και σου προσφέρουν φαγητό, νιώθεις περίεργα. Δεν ψάχνω καθόλου τη "μαμά" στη σύντροφό μου. Νιώθω πολύ δυνατός άνθρωπος. Απλώς, όταν έρθει η ώρα να κάνω οικογένεια, δε θέλω να καταλήξει όπως ήταν η δική μου. Δεν θα έκανα ποτέ παιδί για να μην είμαι μετά συνέχεια δίπλα του. Δεν θα είχα μια γυναίκα την οποία δεν θα σεβόμουν και θα φρόντιζα".

"Όταν χώρισαν οι γονείς μου, πήρα το μέρος της μητέρας μου και ο πατέρας μου μας άφησε όταν ήμουν δέκα μηνών. Με έβλεπε, απ' ό,τι μου λένε, περιστασιακά όσο ήμουν μωρό. Πρώτη φορά τον γνώρισα κανονικά στα δεκαέξι μου για τρεις μήνες. Δεύτερη φορά τον είδα στα είκοσι πέντε μου. Δε μπορούσα να τον νιώσω ως μπαμπά μου. Δε μου ζήτησε συγγνώμη ποτέ. Ίσα ίσα, όταν πήγα στην Αμερική να σπουδάσω, τον συνάντησα και προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα, ας το πούμε, reunion. Φάγαμε τα μουστάκια μας. Δεν σήκωνα κουβέντα για τη μητέρα μου. Και να ήταν αλήθεια όσα μου έλεγε -που δεν ήταν-, δεν δεχόμουν να τα ακούσω. Αντί να αναλάβει τις ευθύνες του, έστω και αργά, άρχισε να καταλογίζει ευθύνες αλλού. Μέχρι τα είκοσι πέντε μου δεν είχα ένα πιάτο φαγητό από εκείνον, ένα καλημέρα.

Δεν είχα ακούσει ποτέ ένα "χρόνια πολλά" από τον πατέρα μου. Το μόνο λάθος της μητέρας μου ήταν ότι δε με πήρε μαζί της στην Κρήτη. Όμως μου προσέφερε πολλά, έπαιξε τεράστιο ρόλο στη ζωή μου".

Καταλήγοντας, ο Μηδενιστής, παραδέχτηκε: "Ο πατέρας μου δεν ζει εδώ και δύο χρόνια. Η αδελφή μου μένει μόνιμα στην Αμερική. Κάποια στιγμή κατάφερε να αποκαταστήσει τη σχέση της με τον πατέρα μου. Έδωσε τόπο στην οργή. Με έβαλε σε ένα περίεργο "τριπάκι" ο θάνατός του. Δεν στενοχωρήθηκα ούτε στο 1/10 απ' ό,τι θα στενοχωριόμουν αν πάθαινε κάτι η μητέρα μου ή όπως ένιωσα με τον θάνατο του πατριού μου. Στην αρχή είχα ως... πατρικό πρότυπο τη μητέρα μου και μετά τον πατριό μου. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ο οποίος με αγάπησε σαν παιδί του".