Είναι θέμα Παιδείας; Δούλεψαν για να την κατακτήσουν; Ή τη φέρουν στα γονίδιά τους;

Ο λόγος για την τέχνη της εξ Αγγλίας μυθοπλασίας. Για τα σίριαλ του BBC (και όχι μόνο) που επιβεβαιώνουν ότι οι Βρετανοί όταν βάλουν τα δυνατά τους στην τηλεόραση παίζουν χωρίς αντίπαλο.

Αξιοθαύμαστες η φαντασία και η τεχνογνωσία των Αμερικανών, γοητευτική (ενίοτε όμως και ζοφερή) η παγερή εσωστρέφεια των Βορειοευρωπαίων που τελευταίως εντυπωσίασαν με τις δικές τους παραγωγές, όμως τη με ιατρική ακρίβεια αλλά και με σπαρακτική τρυφερότητα εμβάθυνση στους χαρακτήρες, παράγοντα που τελικά κάνει τη διαφορά, κυρίως στα στούντιο της Γηραιάς Αλβιώνας συναντάμε.

Μαζί με τις αρτιότερες ερμηνείες. Πρόσφατα παραδείγματα το «Downton Αbbey» που εύστοχα μίλησε για τις ταξικές κοινωνίες, ο «Wallander», με τον Κένεθ Μπράνα να σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός καταθλιπτικού άνδρα, ο αναπαλαιωμένος «Σέρλοκ» του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και το «Broadchurch», η ανατομία μιας μικρής κοινωνίας σε κρίση.

Τελευταία ανακάλυψή μου το θαυμάσιο «In the flesh» (BBC3) που ολοκλήρωσε τον 2ο κύκλο του και, όπως όλα δείχνουν, θα συνεχιστεί. Και εδώ, όπως και σε άλλες σειρές, οι Βρετανοί παίρνουν ένα θέμα το οποίο έχουν σχεδόν εξαντλήσει τα αμερικανικά στούντιο (την επιστροφή των νεκρών και τη συμβίωσή τους με τους ζωντανούς) και το αναδομούν ευφυώς, εν προκειμένω το χρησιμοποιούν ως αφορμή για να συνθέσουν το ψυχογράφημα του σύγχρονου ανθρώπου με όλες τις αγκυλώσεις, τις αδυναμίες, τους φόβους αλλά και με το μεγαλείο που αποκτά όταν κάνει την υπέρβαση.

Με δεδομένα το στέρεο σενάριο, τα εντυπωσιακά εφέ και τις δυνατές ερμηνείες (στοιχεία που χαρακτηρίζουν εξάλλου και αρκετά αμερικανικά σίριαλ) οι δημιουργοί της σειράς μετατρέπουν μια ιστορία τρόμου σε ένα συγκινητικό σχόλιο για τη ζωή και τον θάνατο, σε ένα ποίημα για την τραγικότητα της ύπαρξής μας. «Χλωμή», βεβαίως, η πιθανότητα προβολής της σειράς στην Ελλάδα. Οι φίλοι όμως όχι τόσο των θρίλερ όσο των ψυχολογικών δραμάτων ας την αναζητήσουν.

tovima.gr