Με έναν πολύ ξεχωριστό και συνάμα συγκινητικό τρόπο, αποχαιρέτησε ο καλλιτέχνης Άγγελος Σφακιανάκης, την Ρενέ, το κορίτσι που αποτέλεσε την έμπνευση των Κατσιμιχαίων για να γραφτεί το τραγούδι «Μια βραδιά στο Λούκυ».
Μέσω τουπροσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, οΆγγελος Σφακιανάκης κάνει μια αναδρομή στο παρελθόνκαι θυμάται πότεπρωτογνώρισε την Ρενέ, τι εντύπωση του έκανε, αλλάκαι πως με την σειρά του την γνώρισε στους αδερφούς «Κατσιμίχα»,οι οποίοιμαγεύτηκαν από την ιδιαίτερη αύρα τηςκαι έγραψαν για εκείνη τοθρυλικό κομμάτι, κάτι που ο Άγγελος Σφακιανάκης συνειδητοποίησε μετά από χρόνια.
Στοεξομολογητικό του κείμενο, περιγράφει έναιδιαίτερο πλάσμα, με μιαπαράξενη ομορφιά και γοητεία. Ένα αερικό το οποίο πλέον δεν υπάρχει στην ζωή:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ:
«Την Κυριακή πριν το Πάσχα του '78ο Αντώνης Βεζυρτζής, ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης κι εγώ, αποφασίσαμε να περάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση τελείως μόνοι στο άδειο πατρικό του Αντώνη στην Ζάκυνθο.Όμως ήταν άλλες οι βουλές του Σύμπαντος . Η πληροφορία διέρρευσε, και τα σχέδια ανατράπηκαν. Από τηνΜεγάλη Τετάρτη άρχισαν να έρχονται πρώην, νυν και επόμενες και μαζί με τους παλιούς φίλους του Αντώνη που πέρναγαν για ένα γεια, το πατρικό γρήγορα έγινε youth hostel.
Την Μεγάλη Παρασκευή πέρασε απ το σπίτι με κάτι φίλους του οικοδεσπότη μια ξεχωριστή ύπαρξη.Αδύνατη, τρυφερή, πρόσχαρη με μακριά δάχτυλα και κομμένα τα μαλλιά της αλά γκαρσόν. Μας την σύστησε ο συνοδός της, από δω η «Ρενέ».Η χάρη της και μια γλυκιά καλοσύνη τυλιγμένη με την αστική της ευγένεια απλώθηκε σε όλη την παρέα. Κάναμε συντροφιά και η Ρενέ ξανά ήρθε την επομένη μόνη.Το βράδυ με τον Αντώνη γοητευμένοι και οι δύο από την νέα γνωριμία πίναμε και συζητούσαμε ως μύστες του ωραίου προσπαθώντας να προσδιορίσουμε την γοητεία της.Ο Αντώνης που ήταν εικαστικός, εκείνα τα χρόνια δούλευε κάτι σχεδιαστικές φόρμες που ήταν πότε κοίλες και πότε κυρτές ανάλογα στο φως και την εσωτερική διάθεση του παρατηρητή.Μ’ αρέσει γιατί είναι«ήτο δεν ήτο»δήλωσε.Είναιθελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Είναι κορίτσι με την αθωότητα αγοριού.Είναι άφυλα ερωτική. Είναι νεράιδα αλλά και του κόσμου τούτου συμπλήρωσα εγώ.
Η Ρενέ είχε βαφτιστεί πλέον από τον Βεζυρτζή ως «ήτο δεν ήτο».Έτσι δεν έμαθα ποτέ το επίθετό της.Η Πασχαλιάτικη Ζάκυνθος τελείωσε καισυνεχίσαμε να βλεπόμαστε στην Αθήνα. Ένα βράδυπήγα την Ρενέ στο Λούκυ, ένα μπαρ στη Χάρητος. Συνάντησα γνωστούς και φίλους. Ο Αλέξης, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Τούλα, ο Θωμάς.
Το Λούκυ ήταν στέκι. Ήταν κι ο Χάρης Κατσιμίχας με τον Ζιώγαλα εκεί.Με τον καιρόμε τη Ρενέ χαθήκαμε. Μετά από χρόνιαο Χάρης μου εκμυστηρεύτηκε εγκάρδια πως το κορίτσι που περιγράφει στο τραγούδι «Μιά βραδιά στο Λούκυ» ήταν το κορίτσι που συνόδευα εκείνο το βράδυ.Το «Μιά βραδιά στο Λούκυ» γράφτηκε με αφορμή την Ρενέ.Είμαι βέβαιος πως γράφτηκαν κι άλλα τραγούδια για κείνη, απλώς δεν τα έμαθα ποτέ. Καλό ταξίδι Ρενέ».
