Η μορφή του Νικόλα Άσιμου ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας, μέσα από τη μουσικοθεατρική παράσταση που διοργανώνει και σκηνοθέτεί περίτεχνα ο Γιώργος Κορδέλλας, με τη συμβολή διάφορων καλλιτεχνών. Ένα αφιέρωμα που στήθηκε με πολλή αγάπη, μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπό του και πηγαία αυθεντικότητα, μεταφέροντας αξιοπρεπώς στη σκηνή τη ζωή και το έργο του.

Σε μια εποχή που ο Νικόλας Άσιμος, όπως και το «κύκλωμα» των «Τριών Αγίων των Εξαρχείων» γενικότερα, τείνει να γίνει μόδα, υπάρχει ένα τέτοιο καλλιτέχνημα που σχηματίζει σαν ψηφιδωτό την πολύπλευρη προσωπικότητά του και, μη στέκοντας μόνο στη μουσική παρακαταθήκη που μας άφησε, δίνει φως στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του. Δεν ήταν, δεν είναι και ούτε θα γίνει ποτέ «μόδα», γιατί ο Νικόλας Άσιμος δεν είναι κάτι το περιστασιακό και το εφήμερο.

Πρόκειται για μια ολόκληρη φιλοσοφία, για ένα τρόπο ζωής και ένα διαχρονικό σημείο αναφοράς. Όλα αυτά, όμως, ο Γιώργος Κορδέλλας τα κάνει πράξη χωρίς διάθεση αγιοποίησης (κάτι το οποίο ήταν όντως εμφανές και το τόνισε κι ο ίδιος στο τέλος της παράστασης). Παρουσιάζει τον πολιτικοποιημένο, ιδεολόγο, ερωτικό, αντισυμβατικό, ευαισθητοποιημένο Νικόλα, μα πάνω απ’όλα τον Νικόλα Άσιμο ως άνθρωπο.

Το πορτραίτο του Νικόλα κεντείται με διαρκείς εναλλαγές του θεατρικού και του μουσικού στοιχείου, με μικρές δόσεις οπτικοακουστικού υλικού συγχρόνως. Τα γραπτά του γίνονται εικόνα, με τα θεατροποιημένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους»

Στην αφήγηση, ο Λεωνίδας Κακούρης.

Το μουσικό του έργο ζωντανεύουν ο Παρασκευάς Θεοδωράκης και η Κυριακή Καλτσή με τις εξαιρετικές τους ερμηνείες. Οι μουσικοί που είναι στο πλευρό τους: Γιώργος Δασκαλάκης (ηλ. κιθάρα), Δημήτρης Χατζηδημητρίου (πλήκτρα), Παναγιώτης Χαραμής (ηλ. μπάσο) και Άκης Γαβαλάς (τύμπανα), συντέλούν με τις ενορχηστρώσεις του Γιάννη Τσόλκα.

Ακούγονται πολλά από τα τραγούδια του Άσιμου, τα οποία καλύπτουν το ευρύ φάσμα της προσωπικότητάς του και αγγίζουν όλες τις εκφάνσεις του χαρακτήρα και του πνεύματός του. Τα σατυρικο-θεατρικά: «Το πανηγύρι», «Πιάστηκα σκοινί κορδώνι», « Έλα κουτέ», τα πιο ερωτικά: «Λίνα», «Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις», «Το παπάκι» , τα πολιτικού περιεχομένου: «Δεν πα να μας χτυπάν», «Venceremos», «Είμαστε τρομοκράτες» αλλά και αυτά που έχουν έντονο το προσωπικό στοιχείο : «Μπαγάσας», «Μπαταρία» κ.α.

Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Γιάννη Κωσταβάρα και τον ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρησή τους.